หลวงปู่ฝั้น อาจาโร

*สารพัดธรรม(ทำ)* “หลวงปู่ฝั้นฯ เกิดความอัศจรรย์ใจที่หลวงปู่มั่นฯ รู้และชมอุบายธรรมเรื่องหมาแทะกระดูก…ต่อมาจึงได้ขอรับการญัตติเป็นพระฝ่ายธรรมยุติกนิกาย” 》ต่อมาพระอาจารย์ฝั้นจึงได้เดินธุดงค์กลับไปนมัสการพระอาจารย์มั่นที่วัดมหาชัย อำเภอหนองบัวลำภู จังหวัดอุดรธานี เมื่อไปถึงพอกราบพระอาจารย์มั่นเสร็จท่านก็บังเกิดความอัศจรรย์ใจอีกครั้งหนึ่ง เหมือนตอนกลับจากฝั่งลาวครั้งที่แล้ว เพราะพระอาจารย์มั่นได้หัวร่อก้ากขึ้นมาในทันใด แล้วกล่าวกับพระอาจารย์ฝั้นว่า “ท่านฝั้น ครั้งก่อนได้ยินเสือร้องจิตใจถึงสงบ มาครั้งนี้ได้หมาแทะกระดูกเป็นอาจารย์เข้าอีกแล้ว จึงมีสติรอบรู้ในอรรถในธรรม ท่านฝั้นถือเอาหมาแทะกระดูกเป็นอุบายอันแยบคายสำหรับเปลี่ยนจิตใจให้สงบ จนสามารถทำให้เห็นแจ้งในธรรมนั้นได้ถูกต้อง ชื่อว่าเป็นศิษย์ของพระพุทธองค์โดยแท้ การเห็นอะไรแล้วน้อมนำเข้ามาพิจารณาภายในจิตเช่นนี้เป็นการกระทำที่ชอบแล้ว” น่าสังเกตว่าเมื่อพระอาจารย์ฝั้น

:- วัดอยู่ที่ไหน -:- ครั้งหนึ่งหลวงปู่ หรือ พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร กับในหลวงรัชกาลที่ ๙ ได้พบสนทนาธรรมกันที่วัดบวรนิเวศวิหาร กรุงเทพฯ หลวงปู่ก็ถามในหลวงของเราว่า ดูก่อนมหาบพิตร มาวัดบ่อยไหม? ในหลวงก็ตอบว่า ไม่ใคร่บ่อยนักเนื่องจากมีราชการงานมาก หลวงปู่ : ถ้ามหาบพิตรมาวัด มาที่วัดไหนล่ะ

วิญญาณพเนจร หลวงปู่ฝั้นนี่ ท่านยืนยันเลยว่า ท่านได้พิจารณาดูแล้วไม่ใช่ มันเห็นแต่วิญญาณพเนจรเหล่านี้ มันแย่งกันมาเข้าทรง หลวงพ่อถามท่านว่า “ถ้าหากว่ามันไม่จริง ทำไมมันจึงรู้เรื่องอดีตเราดีนัก?” หลวงปู่ฝั้นตอบว่า “โฮ้ วิญญาณของเราเวลานี้เราเป็นมนุษย์อยู่ มันไม่มีฤทธิ์มีอิทธิพลอะไรหรอก เวลามันตายไปแล้ว วิญญาณสามารถทำให้บ้านหลังนี้ไหวก็ได้ แล้วมันรู้เรื่องอดีตทุกอย่าง ธรรมชาติของสัตว์ในภพนั้น มันเป็นอย่างนั้น” เล่าโดย: หลวงพ่อพุธ