ถนนสีดำ

แก้วที่คิคถึง  ๐๖.๓๐ น. พี่สุกขึ้นเก็บแท่นชาร์จแบคฯ โทร.มือถือ เเข้าถุงเป้ หยิบเอาเสื้อผ้าชุดใหม่เตีรยมไว้ผลัดเปลี่ยน ก็เข้า ห้องน่ำชำระคราบไคลจนรู้สึกกระปรี้กระเปร่าสดชื่นอีกโข สมองอันหนักอึ้งจากภาวะต่างๆ ที่รับรู้โปร่งโล่งจึงขยับ หมายกคปุ่มทีวีชมข่าวรับอรุณ กลับปรากฎกริ่งลัญญาณ โทรศัพท์ประจำบ้านระรัวขึ้นก่อน ละจากจอแก้วคว้ากระบอกหูโทร.ขึ้นรับ กรอกคำสั้นๆ “สวัสดีครับ” เสียงโทร. จากต้นลัญญาณด้งชัคเจน “ผมคอนนะครับ

ถนนสีดำ ตอนที่ 3 เมืองสองแคว (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) แก้วที่คิดถึง แต่เดิมความประสงค์พี่ใคร่เห็นพฤติกรรมชุมชน บ้านท่าเสายามวิกาลอันลือว่าหมู่บ้านผีดิบก็คงเป็นความคิด เพราะไม่มีเหตุหรือข้ออ้างการเข้าไปในพื้นที่อันตรายอย่าง เหมาะสมจวบพาหนะจ่าคอนทะยานเข้าเขตอังหวัดกาญจน บุรีพื้นที่ชายแดนไทย-พม่าด้านตะวันตก เป้าหมายแรก แหล่งพำนักจ่าพูนอยู่ในตัวเมือง ตั้งอยู่เกือบสุดซอย มีบ้านเรือนปลูกเรียงรายทั้ง ๒ ฝังบอกฐานะชนชั้นกลาง ต่างพักผ่อนหลับนอนกันทุกครัวเรือน ยกเว้นบ้านครึ่งตึก

ถนนสีดำ ตอนที่ 2 เมืองสู่ป่า (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) แก้วที่คิดถึง ออกจากห้องไปพบ ๑๐ ชีวิตชายหญิงต่างช่วยกัน หั่นผัก หมู-เนื้อ โดยมีไอ้สอนโชเฟอร์วัยลำพองนั่งตำนํ้า พริก จ่าดำเป็นพ่อครัวอยู่หน้าเตาแก๊ส จ่าคอนกำลังนำ เบียร์ใส่ตู้เย็นอย่างขะมักเขม้น ถ้วนหน้าแย้มยิ้มให้บอกมิตรไมตริชวนอบอุ่น เมื่อ โถงกว้างถูกยึดทำครัวก็ฉากออกไปหน้าระเบียงบ้านชมงาน

ถนนสีดำ ตอนที่ 1 ถนนชีวิต (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) แก้วจ๊ะ มิติใหม่ครานี้  พี่มีพร้อมในสิ่งที่คนอยากมีเขาฝันตั้งแต่ที่ซุกหัวนอนถาวรพร้อมครอบครัว  เมียหนึ่ง  ลูกหนึ่ง  อยู่ในวัยปฐมกับโตโยต้าปิกอัพสีแดงคู่ใจอีกหนึ่ง  ไว้สัมภาษณืผู้คนและเยี่ยมเยือนมิตรสหาย-เป็นรางวัลแก่ชีวิต ล่วงเข้าเทศกาลสงกรานต์ เรา ๓ ชีวิตพร้อมใจกันไปพักผ่อนชนบท  ก็นึกถึงสหายเซี้ยงเจ้าของบังกะโล  ครัว “ริมแก่ง”