วัยรุ่นประลัยกัลป์

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 4 (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) หน้าโรงภาพยนตร์คิงส์คับคั่ง โก๋, กี๋, ตี๋ และหมวย โดยไม่นับเพลย์บอยรุ่นเก๋า…ข่าวการฟาดฟันและยิงกันด้านหลังโรงภาพยนตร์ควีนส์ บัดนี้มีตำรวจทั้งใน-นอกเครื่องแบบคอยสังเกตการณ์อยู่ทั่วๆ บริเวณนั้นแล้ว เรื่องร้ายข้อหาพยายามฆ่าและกลุ้มรุมททำร้ายกันถูกลืมไปชั่วระยะทางที่เดินจากควีนส์มาคิงส์เท่านั้นเอง หมีท่าเรือ ต้องคลองเตย กับ สงห์ไผ่ตัน

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 3 (สุริยัน ศักดิ์ไธสง) บุหรี่ถูกจุดสูบเผาไปมวนแล้วมวนเล่า และมวนสุดท้ายเพิ่งมอดไปได้ครึ่งมวนไฟฟ้าสว่างจ้าจนนัยน์ตาพร่า พอปรับสายตาชินกับความสว่างประสานหูสัมผัสเสียงก้าวเดิน จึงละสายตามอง แต่ก็ต้องลุกพรวดอย่างกะทันหัน เมื่อเสียงนั่นเอ่ยชื่อเขา “พี่เอ็ด!” ผู้มาใหม่อ่อนอาวุโสกว่าเขาเล็กน้อย “แม่ให้มาตาม เราถูกไอ้ หมูพรานนก ยกพวกมาลุย มันแกล้งไล่คนไม่ให้ลงเรือ”

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 2 (เขียนโดยสุริยัน ศักดิ์ไธสง) ใกล้เวลาเชิญธงชาติขึ้นสู่ยอดเสา ภายในร้านกาแฟหน้าตลาดเจริญผล วัยรุ่นหลังวังแวะเข้าไปสั่งโอเลี้ยงกินครบกับปาท่องโก๋แก้โหยได้ครึ่งแก้ว ห้าอนาคตอินจีเนียร์ภายในชุดน้ำเงินก็โปฝผล่เข้ามาในร้านต่างทักทายกันตามประสาครู่เดียว เวียนวังแดง ล้วงเงินออกจากกระเป๋าวางลงบนโต๊ะ “กูรวมเงินกันหมดแล้ว รวมทั้งขายเหล้าด้วย ได้ห้าร้อยกว่าบาท” ต้อยเทวัญ ในกลุ่มหน้าเซียวลงไปอีกวัยรุ่นหลังวังจุดบุหรี่สูบคล้ายทองไม่รู้ระคายองศาความร้อนแห่งหัวใจเพื่อน “มือขวาไปโดนอะไรมาวะ ไอ้เอ็ด”

โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 1 (เขียนโดยสุริยัน ศักดิ์ไธสง) การมีชีวิตอยู่ของคนควรแก่การสั่งสมอะไรไว้บ้าง? ใช่สิ…เมื่อโผ่ลออกมาลืมตาดูโลกพ้นสภาพทารก ก็ควรรับใช้ชีวิตโดยการสร้างความดีไว้เพื่อเกียรติประวัติ หวังเป็นรัฐบุรุษ, วีรชน หรืออย่างน้อยก็อยู่ในฐานะผู้ปรารถนาดีต่อประเทศชาติ เสียสละส่วนเกิน ชดเชยแก่ส่วนที่ขาด เป็นอนุสาวรีย์ในดสวใจแห่งการรำลึกถึงของชนรุ่นหลังแต่บังเอิญชีวิตเกิดคว่ำไม่เป็นท่า แม้ควรแก่การเสียดายก็จริง ทว่าไม่ได้หมายถึงว่าจะต้องเสียใจ-เสียคนไปจนชั่วชีวิตล้มแล้วลุก ปลุกความฉับไวแก่ชีวิต เสริมสร้างกำลังใจให้ห้าวหาญคล้ายทหารชาญสงครามเพื่อแสวงหาความสำเร็จอย่างองอาจอีกครั้ง