1683.ย้อนรอยตำนาน “เสือหรั่ง บางบ่อ”

เสือหรั่ง เป็นชาวบ้านระกาศ อ.บางบ่อ จ.สมุทรปราการ เป็นคนเรียบร้อย หน้าตาดีต่อมาเมียมีชู้เลยยิงทั้งชู้ ทั้งเมียตาย แล้วถูกตำรววจตามล่า ยิงตำรวจตายอีกเลยเป็นโจร ปล้นคนรวยมาช่วยคนจน แถวบางพลี บางบ่อ บางปะกง แปดริ้วโดยจะเลือกเอาคนรวยที่คดโกง จึงมีคนเป็นหูเป็นตาเยอะ แม้เจ้าหน้าที่จะระดมกำลังจับตายก็ไม่สามารถได้ตัวมาดำเนินคดี

มีคนเลื่องลือกันว่า เสือหรั่งเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อปานวัดบางเหี้ย คลองด่านมีตะกรุดโทนที่หลวงพ่อปานทำไว้ให้ ป้องกันตัว ทำให้เสือหรั่งแคล้วคลาดได้อย่างอัศจรรย์จนเสื่อหรั่งออกจะกำเริบ ปักป้ายประกาศก่อนไว้เลยว่าจะปล้นที่ไหน เมื่อไร

เมื่อมีข่าวว่าเสือหรั่งจะปล้นบ้านวัดโบสถ์ ฉะเชิงเทราผู้คนต่างแตกตื่นขนข้าวของเงินทองย้ายไปอยู่กับญาติที่อื่นกันมาก

มีเพียงนายผูก เศรษฐีบ้านวัดโบนถ์ที่ไม่ได้ย้ายเพราะสมบุญ ลูกสาวไม่ยอมไปจะอยู่กับบริวารสู้กับโจร จนวันหนึ่งมีชายโพกผ้า 3 คนบุกบ้านนายผูกยามค่ำคืนร้องว่า เสือหรั่งปล้น แล้วจับนายผูกกับลูกสาว แต่ลูกสาวดิ้นรนต่อสู้ จนผ้าโพกหน้าหลุด เห็นหน้าโจร

ปรากฏว่าเป็น ไอ้ทรัพย์ลูกหนี้นายผูกที่เพิ่งถูกนายผูกยึดที่นา มาปลอมเป็นเสือหรั่ง เมื่อเห็นหน้ากันแล้ว ไอ้ทรัพย์สั่งลูกน้องให้ฆ่าสมบุญทิ้งซะ แต่ทันใดนั้นเสียงปืนดังขึ้นลูกน้องไอ้ทรัพย์ล้มสิ้นใจตายต่อหน้า ต่อตาแล้วปรากฏร่างเสือหรั่งพร้อมพรรคพวก ขึ้นบ้านมา ไอ้ทรัพย์ตกใจ ทรุดฮวบ ที่เจอเสือหรั่งตัวจริง

“ข้าแอบดูอยู่พักใหญ่แล้วว่าใครกันที่อ้างชื่อข้ามาปล้น”

เสือหรั่งพูดแล้วจับไอ้ทรัพย์กับลูกน้องมัด แล้วบอกกับสมบุญกับนายผูกว่า
อีกซักครู้เจ้าหน้าที่บ้านเมืองกับกำนันจะมาสมบุญเห็นหน้าเสือหรั่งประกอบกับกิริยาเรียบร้อยทำให้พึงพอใจในตัวเสือหรั่งมาก พูดกับเสือหรั่งว่า

“ ต้องกล้าหาญเช่นนี้สิ ถึ่งจะเป็นลูกผู้ชาย”

เสือหรั่งเห็นสมบุญมีกิริยาเช่นนั้น จึงพูดว่า

“ข้าก็ชอบหญิงที่กล้าหาญเช่นกัน หญิงแบบนี้แหละที่จะรักเดียวใจเดียวกับสามี
ไม่เป็นอื่น แต่ข้าคงพาเจ้าไปลำบากด้วยไม่ได้ ด้วยทางโจรย่อมอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง
เราเดินคนละทางกัน” แล้วจากไป

ไม่นานเจ้าหน้าที่บ้านเมืองก็มาถึงบ้าน ไอ้ทรัพย์ต้องติดคุกและป่วยตายในคุก

แต่นั้นมา สมบุญก็เฝ้าตามข่าวเสือหรั่งจนพ่อไม่พอใจ แต่ไม่สามารถขัดใจลูกสาวได้
ต่อมามีข่าวเสือหรั่งเข้ามอบตัวกับทางการ เพื่อสู้คดีที่ฆ่าเมียและชายชู้ แต่คดีปล้น
ไม่มีใครเข้าร้องทุกข์

ศาลตัดสินจำคุก 20 ปี สมบุญก็เพียรเข้าเยี่ยมเสือหรั่งและทราบเหตุผลที่มอบตัวเพื่อกลับตัวมาแต่งงานกับสมบุญติดคุกได้เพียง 5 ปีเสือหรั่งก็ได้รับการปล่อยตัวเพราะได้ร่วมกับลูกน้องในคุกและเจ้าหน้าที่ สกัดการแหกคุกของเสือน้อยและได้ช่วยชีวิตผู้คุมที่ถูกจับเป็นตัวประกันได้อีก

เมื่อออกจากคุกเสือหรั่งได้ให้ผู้ใหญ่มาสู่ขอสมบุญแม้นายผูกจะคัดค้านสมบุญเท่าไหร่ แต่ไม่เป็นผลสมบุญต้องการเพียงการแต่งงานเงียบๆ ตามประเพณีเท่านั้นแล้วนายหรั่งก็ย้ายมาอยู่บ้านวัดโบสถ์ ขยันขันแข็งทำงาน เรือกสวนไร่นา อย่างดีหลังแต่งงานมาอยู่บ้านวัดโบสถ์ ไอ้หอม พี่ชายไอ้ทรัพย์ คิดแก้แค้นนายหรั่งตามมาหาเรื่องหลายครั้ง แต่นายหรั่งก็ไม่ตอบโต้

จนวันหนึ่งหลังจากนายหรั่งกับสมบุญทำธุระที่แปดริ้วเสร้จแล้วมาขึ้นเรื่อที่วัดโบสถ์ไอ้หอมพร้อมลูกน้องมาดักที่ท่าเรือ แล้วใช้ปืนจ้องมาร้องท้านายหรั่ง จะแก้แค้นให้น้องชาย พร้อมพูดจาดูถูกว่าเสือหรั่งสิ้นลาย เกาะเมียกินไปวันๆ

นายหรั่งสุดจะทนแล้วในคราวนี้พุ่งปราดเดียวถึงตัวไอ้หอมเตะมือไอ้หอมปืนกระเด็น แล้วถีบจนหงายท้องใช้เท้ายันหน้าอกไว้ลูกน้องไอ้หอมจะเข้ามาช่วยลูกพี่แต่ สมบุญร้องห้ามแล้วชักปืนพกเล็กออกมาแล้วหรั่งก็ชักมีดเหน็บออกมา ร้องว่า

“กูทนมึงมานานแล้ว ลูกผู้ชายทนได้ทนไป แต่ความอดทนมันก็มีจำกัด วันนี้มึงได้ตายสมใจแน่”

จังหวะที่จะจ้วงแทงนั้นเอง เสียงหลวงพ่อทองก็ดังมาข้างหลัง

“หยุดก่อนนายหรั่ง อาตมาขอชีวิตมันไว้เถิดในเมื่อโยมหรั่งกลับตัวเป็นคนดีแล้ว ก็อย่าให้มือเปื้อนเลือดอีกเลย “

“ เจ้าหอม เจ้าประพฤติตัวเป็นนักเลงหัวไม้ มีแต่คนเกลียดอย่าเห็นว่าคนยอมให้แล้วจะได้ใจ ถ้าเขาหมดความอดทนแล้วละก็ชีวิตเจ้าก็จะรักษาไว้ไม่ได้ถ้ายังทำตัวอย่างนี้ก็จงออกไปจากบ้านวัดโบสถ์นี้ซะ”

แล้วทุกคนก็เลิกรากลับบ้านกันไป ไม่มีใครกล้ามาระรานเนายหรั่งอีกเลย