6305. ประหาร 7 ชั่วโคตร มาดูกันว่าใครโดนบ้าง
ในสมัยโบราณคนที่เป็นกบฏจะต้องถูกประหารหรือฆ่าทั้งโคตรหรือถูกฆ่า 7 ชั่วโคตร
“ฆ่าทั้งโคตร” คือฆ่าหมดทั้งวงศ์ตระกูลซึ่งรวมทั้งญาติพี่น้องหมดทุกคน เรียกว่าฆ่าไม่เหลือ
“ฆ่า 7 ชั่วโคตร” หมายถึงเฉพาะ 1.นักโทษและเมีย 2.ลูก 3.หลาน 4.เหลน 5.พ่อแม่ 6.ปู่ย่าตายาย 7.ทวด ซึ่งก็เกือบหมดวงศ์ตระกูลเช่นกันแต่ยังมีเหลือญาติบ้าง
ในหนังสือกฎหมายเก่าครั้งกรุงศรีอยุธยา ซึ่งได้ใช้มาจนถึงสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ในต้นรัชกาลที่ 5 ปรากฏว่าโทษที่ต้องฆ่าทั้งโคตร และถูกฆ่า 7 ชั่วโคตรเป็นโทษอยู่ในกฎหมาย “กฎมณเฑียรบาล” และ “ลักษณะกบฏศึก” หลายมาตรา
กฎมณเฑียรบาล มีดังนี้
ถ้าเรือประเทียบล่มก็ดี ประเทียบน้ำตกก็ดี แลว่ายน้ำอยู่บันดาตาย ให้ภูดาษแลชาวเรือยืนเสร้าแลซัดมพร้าวให้เกาะตามแต่จะเกาะได้ ถ้ามิได้อย่ายึด ถ้ายึดขึ้นให้รอดโทษถึงตาย ถ้าซัดมพร้าวให้รางวัลเงินสิบตำลึงขันทองใบหนึ่ง ถ้าเรือเทียบล่มมีผู้อื่นเหนแลซัดมพร้าวเอาขึ้นให้รอดโทษทวีคูณตายทั้งโคตร
อนึ่งชาววังสนม ตำรวจในบันดาขานขันหมากแลมิได้ขานขันหมาก โทษแหวะปาก ถ้างานพระราชพิธีแขกเมืองถวายบังคม ฆ่าเสียทั้งโคตร
อนึ่งถ้าเสด็จทรงม้า แลให้ขุนช้างชาวช้างขี่ช้างไล่ไซ้ ให้ขุนช้างทำคาใส่คอ ครั้งหนึ่งให้กราบทูลพระกรุณาว่าช้างเหลือมือ ถ้ามิฟังแลจำให้ไล่ไซ้ ให้วางจงสิ้นเชิงอย่ารั้งพระที่นั่งจึงจะพ้นถ้ามิทำตามอัยการดั่งนี้ พระที่นั่งเป็นอันตรายไซ้ให้เอาผู้ขี่ช้างฆ่าเสียทั้งโคตรเป็นต้น
ลักษณะกบฏศึก มีดังนี้
1 มาตราหนึ่ง ผู้ใดใจใหญ่ใฝ่สูงศักดิ์ มักกบฏประทุษร้าย จะต่ำพระองค์ลงจากกำภูฉัตร อนึ่งทำร้ายพระองค์ด้วยโหรายาพิศม แลด้วยยศเครื่องสาสตราสรรพยุทธให้ถึงสิ้นพระชนม์ อนึ่งพระเจ้าอยู่หัวให้ผู้ใดไปรั้งเมืองครองเมือง แลมิิได้เอาสุพรรณบุบผา แลภัทยาเข้ามาบังคมถวายแลแขงเมือง อนึ่งผู้ใดเอาใจไปแผ่เผื่อฆ่าศึกสัตรู นัดแนะให้ยกเข้ามาเบียดเบียฬพระนครขอบขันธ์เสมาธานีน้อยใหญ่ อนึ่งผู้ใดเอากิจการบ้านเมืองแลกำลังเมืองแจ้งให้ฆ่าฟัง ถ้าผู้ใดกระทำดังกล่าวนี้โทษผู้นั้นเป็นอุกฤษฐ์ โทษ 3 สฐาน สฐานหนึ่งให้ริบราชบาทวฆ่าเสียให้สิ้นทั้งโคตร สฐานหนึ่งให้ริบราชบาทวฆ่าเสีย 7 ชั่วโคตร… เมื่อประหารชีวิตรนั้นให้ประหารให้ได้เจ็ดวัน จึงให้สิ้นชีวิต เมื่อประหารนั้นอย่าให้โลหิตแลอาสพตกลงในแผ่นดินให้ใส่แพลอยเสียตามกระแสน้ำ…
5 มาตราหนึ่งเป็นข้าพระเจ้าอยู่หัวเลี้ยงให้มียศถาศักดิ์ แลมันโมหจิตรคิดใหญ่ใจใคร่ฝ่ายสูงศักดิ์ทำกบฏประทุษร้าย ต่อรบพุ่งเมืองท่านทำดังนั้น ท่านว่าโทษหนัก ให้ฆ่าเสียให้สิ้นทั้งโคตร
14 มาตราหนึ่ง ผู้ใดพระเจ้าอยู่หัวแต่งให้มียศถาศักดิ์ แลเป็นนายหมวดนายกองทแกล้วทหารไพร่ฟ้าข้าแผ่นดิน มีการรณรงค์สงครามมิได้อยู่ช่วยราชการ ภาครอบครัวอพยพหนีไปเข้าด้วยฆ่าศึก แลไปซุ่มซ้อนอยู่ในป่าดงท่านว่าขบถ ให้ฆ่าเสียให้สิ้นทั้งโคตร อย่าให้ดูเยี่ยงอย่างกันต่อไป เป็นต้น
การฆ่านั้นมีอยู่ด้วยกันหลายวิธีซึ่งโดยมากเป็นการทรมานไปด้วยในตัว ตามกฎหมายลักษณะกบฏศึกกล่าวถึงการฆ่าชนิดทรมานนี้ว่ามีถึง 21 วิธี อาทิ
“ให้ต่อยกระบานศีศะเลิกออกเสีย แล้วให้เอาคีมคีบก้อนเหล็กแดงใหญ่ใส่ลงให้มันสมองศีศะพลุ่งฟูขึ้นดังม่อเคี่ยวน้ำส้มพอูม…สฐานหนึ่งคือให้นอนลงโดยข้างๆ หนึ่งแล้ว ให้เอาหลายเหล็กตอกลงไป โดยช่องหูให้แน่นกับแผ่นดิน แล้วจับเท้าทั้งสองหันเหียนไปดังบุทคลท่ากางเวียน…สฐานหนึ่งคือให้เคี่ยวน้ำมันให้พลุ่งพล่าน…แล้วรดสาดลงมาแต่ศีศะกว่าจะตาย…สฐานหนึ่ง คือ ให้เอาขวานผ่าอกทั้งเป็นแหกออกดังโครงเนื้อ…สฐานหนึ่ง คือให้ตีด้วยไม้ตะบองสั้นตะบองยาว” เป็นต้น
การฆ่าโดยไม่ทรมานได้แก่ การตัดศรีษะด้วยดาบ ซึ่งมีทั้งการเสียบประจานและไม่เสียบ
สำหรับการประหารชีวิตในสมัยกรุงรัตนโกสินทร์สมัยต้นๆ ได้ความว่า ทำกันที่ป่าช้าวัดโพธารามหรือวัดพระเชตุพน(วัดโพธิ์ท่าเตียน) ตรงที่เคยเป็นที่ตั้งบริษัทบาโรบราวน์ ริมคลองหลอดฝั่งตะวันออก ต่อมาย้ายมาประหารที่วัดโคกหรือวัดพลับพลาไชย แล้วย้ายมาประหารที่วัดบางกะสัน (วัดมักกะสัน) ริมคลองแสนแสบ ประตูน้ำปทุมวัน แล้วย้ายกลับไปประหารที่วัดโคกอีก ต่อจากนั้นจึ่งได้มาทำการประหารที่วัดภาษีริมคลองแสนแสบ ถนนเอกมัย และวัดบางปลากด อำเภอพระประแดง จังหวัดสมุทรปราการตามลำดับ
ถ้าเป็นเจ้านาย ได้ความว่าทำการสำเร็จโทษที่วัดปทุมคงคา สำเพ็ง โดยการใส่ถุงแดงแล้วทุบด้วยท่อนจันทร์
ขอขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : silpa-mag
ที่มา หนังสือ “กรุงเทพฯ แห่งความหลัง”
ผู้เขียนโดย: เทพชู ทับทอง