3839.โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 7 (สุริยัน ศักดิ์ไธสง)
โก๋ หลังวัง “วัยรุ่นประลัยกัลป์” ตอนที่ 7 (เขียนโดยสุริยัน ศักดิ์ไธสง)
เพิ่งจะทุ่มเศษ….กลุ่มสามนักเลงสลัมซุ่มรถรอเขาเกือบชิดทางเข้าซอย เก๊าม้าเก็ง เหยียบตีนออกมายืนบนฟุตปาธหน้าบ่อน ครู่เดียวจึงเรียกแท็กซี่ก้าวขึ้นนั่งรถทะยานเลี้ยวขวามุ่งเส้นทางเยาวราช สิงห์ไผ่ตัน เตรียมบิดกุญแจติดเครื่องรถ
“อย่าเพิ่ง…มึงดูสมุมมันตามดิกทั้งสามตัว”
ฮิลแมนสีดำสนิทขับตามท้ายรถของนักเลงม้าเก็งเอ๋าในระยะใกล้เคียงกัน โชเฟอร์วัดไผ่ตันบิดกุญแจสตาร์ทเครื่องรถแท็กซี่ป้ายดำควบตามอีกชั้นหนึ่ง
“กูว่ามันออกเลยเยาวราช…แต่ตามให้ถึงที่สุดเลย”
รถผ่านหน้าโรงภาพยนตร์โอเดียน แสงสีของไฟที่ประดับน้ำพุบนเกาะกลางถนนอาจสวยถ้าใจคนไม่ร้อนกิเลส แท็กซี่ของจอมอาชญากรชื่อกระฉ่อนประเทศ ผ่านบางรักเข้าเขตสาทรจึงเลี้ยวขวาไปในวัดยานนาวา รถฮิลแมนคันหน้าเลี้ยวตามและจอดอยู่ไม่ห่างกัน ส่วนรถคันหลังตามเข้ามาจอดอย่างสงบ ธรณีสงฆ์เกิดแดนนรกขึ้นในฉับพลันที่ต่างฝ่ายต่างเปิดประตูรถออก
เก๊าม้าเก็ง ชะงักวูบเดียวเขาตะปบมือสอดเข้าไปในอกเสื้อ แต่เสียงปืนจากฝ่ายตรงข้ามระเบิดขึ้นก่อน นักเลงปืนปราศจากปืน คราวคับขันแม้ใจถึงขนาดไหน มันก็เป็นนักเลงร้อยเมตรระดับโลกจนได้
“ทำไมมันฆ่ากันเองวะ?” ด้อง คลองเตยฉีกตาสังเกตการณ์ราวกับกล้องบันทึกภาพ
ไอ้ฝ่า โอกุ่ยซัง และไอ้ดม วิ่งตามพร้อมกับกระหน่ำยิงจนร่างของลูกพี่ผวาเซปะทะรั้วสังกะสีกระสุนปืนถูกใช้งานหฤโหดขนาดไหน ทั้งสามยังไม่แน่ใจว่าได้ฆ่าเขาสนิทใจ? ทั้งกลุ่มเพชฌฆาตวิ่งกลับมาที่รถหยิบกล่องกระสุนบรรจุใหม่
“ถอยรถเถอะ ไอ้สิงห์!” หมี ท่าเรือ บอกคล้ายคำรามมากกว่า
“ไอ้บ้า เราขยับรถเป็นเจอยิง!” โซเฟอร์นักเลงสะกดรอยตอบ
“ไอ้เก๊าจะรอดไหม?” ภายในรถคล้ายรำพึงถามกันเอง
เสียงแตกปะทุของกระสุนปืนดังกึกก้องสนั่นจนสามวัยรุ่นสลัมหูชา ทั้งสามอดีตเด็กรุ่นที่ เก๊าม้าเก็ง ปั้นขึ้นตามรอยเขาวิ่งตามกันกลับรถ แล้วลิ่วออกจากนรกที่พวกเขาก่อขึ้นเอง ส่วนอดีตการ์ด พันหลังวัง ทั้งสามขับรถออกมาโดยไม่ยอมเสียเวลาดูศพ ทุกคนในรถยังพูดไม่ออก-บอกไม่ถูก คงนั่งเย็บปากตัวเอง ทบทวนเรื่องราวใหม่เนื่องจากพวกเขาไม่เชื่อว่า เก๊า ม้าเก็ง จะดับอย่างงง่ายดาย
การตายในสภาพถูกยิงทารุณ ใช้กระสุนเกือบสามสิบนัดฝังร่าง เก๊า ม้าเก็ง เป็นเรื่องที่วิพากษ์กันไปต่างๆ นานา เพราะมือปืนพวนนั้นเขาส่งมันขึ้นมาถึงขนาดเป็นมือปืนรับจ้าง ไฉนกลับกลายมาประหารผู้มีพระคุณเสียอีก ในยุทธจักรนักชนระบื่อชื่อโหมชวนหอมอยู่พักเดียวแล้วก็แหลกราญ ตายอย่างน่าสมเพช…
แม้การจบชื่อ เก๊า ม้าเก็ง พอจะบรรเทาความหวาดผวาลงได้บ้าง แต่อุ้มเล็บมังกรที่กำลังขยายความเติมกล้าขึ้นมาทุกวันอย่าง สุมาอี้ และ เก๊าตี๋ ก็เป็นสิ่งน่าจับตามอง จอมทรชนดับชีวิตอยู่ในคูคลองเล็กๆ ข้างวัดยานนาวา ไม่ต่างไปกว่า พันหลังวัง บรรดาดาวรุ่งเหล่าประลัยกัลป์ที่ห่างวงการเริ่มขมวดปมการสั่งหารทารุณ เก๊ามาเก็ง ได้เป็นลำดับกว่าสายสืบทุกหน่วย คาสิโนยุคนั้นผุดราวหน่อไม้หน้าฝน เฮียล้อ, เฮียเหลา, ฮงเอี๊ยง, ซาเก๊า และเสี่ยสุวิทย์ ต่างแข่งขันกันขนาดใหญ่ ขุนพล ใครดี กุนซือ ใครเจ๋ง ธุรกิจตัวเลขพุ่งราวจรวด รหัสบ่งเรื่องร้ายได้ขยายรูปเงาอย่างเงียบเชียบ….ปวงนักเลงคล้ายวิญญาณนั้นถูกปลุกให้ผวาเตรียมตัวรุกและรับทุกขบวนท่าเพราะไม่รู้วว่าคำสั่งจากเบื้องบนจะลิขิตไปยังความฉิบหายของใคร เรื่อง เก๊า ม้าเก็ง กระเซ็นความคั่งแค้นให้ค้างแก่หัวใจสองดาวร้่ายวัยรุ่นจนถึงกับมีประกาศตามล้างตามเช็ดกันชั่วชีวิต
ประกายอัคคีแห่งความโลภเป็นเพียงธุลี…แต่ลุกลามเผาไหม้เร็ว จนอาจกลายเป็นกลียุคในกลุ่มวันรุ่นประลัยกัลป์ นับวันกาลเวลาแห่งวิถีทางการต่อสู้เริ่มเปลี่ยนรูปแบบหาใช่ชิงความเป็นหนึ่งในหมู่นักเลงเสียแล้ว มันกลับเป็นเรื่องการค้าและผลประโยชน์ทั้งสิ้น ดังนั้นศาสตาวุธที่นักบู๊จับต้องจึงต้องเพิ่มความรุนแรงในการทำลายล้างเร็วขึ้น และมากขึ้น ต้อยเทวัญ กลายเป็นมือปืนคุ้มกันเสี่ยสุวิทย์ โดยการสนับสนุนของวัยรุ่นตัวรุ่นวังบูรพาซึ่งเรื่องนี้ ย่อมเป็นธรรมดาในความริษยาของมนุษย์
บังโบลิ่ง ปรารถนาส่งเสริม สิงห์ไผ่ตัน อยู่แล้วแต่เดิมเกมล่าช้าไปจึงส่งเด็กขอฃตัวองไม่ได้ ทั้งสองดาวร้ายถ้ำเดียวกันจึงเริ่มปีนเกลียวกันในอก สิงห์ ไผ่ตัน หลุดออกมาจากรั้วสลัม มีความรู้แค่ประถม เมื่อสามารถตะลุยด่านวัยรุ่นกวนกรุงขึ้นมาเป็นนักเลงปืน ความคึกลำพองจึงมีอยู่มาก เมื่อความหวังในตำแหน่งมือปืนคุ้มกันหลุดลอย เขากระแทกเหล้าตั้งแต่ลืมตา และจะหยุดกินเมื่อเมาถึงที่สุด สองเพื่อนซี้ ด้องคลองเตย กับ หมีท่าเรือ พลอยเอากับพวกด้วยเรื่องในรังจึงร้อนกลไกการควบคุมการดำเนินงาน มีเหตุให้สูญเสียผลประโยชน์ เพราะต่างฝ่ายต่างทำ ไม่ร่วมมือกัน นายทุนสมองใสอย่างเสี่ยวิทย์อ่านเกมของบริวารออก จึงกระอักกระอ่วมใจ ยังดีแต่ว่าเรื่องภายในยังไม่รู้ถึงฝ่ายคู่แข่ง
คืนนี้ใกล้สองยาม ด้อง คลองเตย เมาหนักกว่าทุกวัน จนต้องประคองขึ้นชั้นบนตัวบ้าน กระนั้นดาวดังคลองเตยก็ยังไม่วายแหกปากเรียกหาเด็ก
“เด็กๆกลับมากันเกือบหมดหรือยังวะ?” เขาถามน้ำเสียงอ้อแอ้พร้อมกับร่ายมนตร์คนเมาต่อ “มึงตามอีศรีมายมานอนกับกูสักคืนเถอะวะกูเหงาแล้วก็อยากเสี่ยงด้วยโว้ย”
“ไอ้บ้า!” หมี ท่าเรือ ปากพูดมือซ้ายตบท้ายทอยเพื่อนซี้ไปมา “อย่าว่าแต่ศรีมายเลยเด็กทุกคนในนี้มึงแตะต้องไม่ได้ เพราะมันอู่ข้าวอู่น้ำมึง”
“อีศรีมายมันเปรอะแล้ว ยังถนอมอยู่อีกหรือ…?”
“แต่มันยังไม่โทรมมึงจะเที่ยวเด็กนอกบ้านเยอะแยะไป พี่บังจะเสียใจ”
ดังคชสารตกมัน! ไม่มีใครหยุดดาวดังวัดไผ่ตันได้ เขาโผออกจากห้องเดินโซเซไปยังห้องเด็กสาวที่ตนต้องการตัว แล้วทุบประตูห้องของเธอดังสนั่น ประตูห้องเปิดออกกว้างอย่างง่ายดาย สิงห์ ไผ่ตัน กะพริบตาจ้องมองไอ้ผู้ชายที่นั่งอยู่บนเตียงนอนสาวเหนือ อุทานในลำคอ
“พี่เอ็ด!?”
เขาลุกขึ้นยืน ขณะมันเสือกร่างเข้ามาในห้อง
“มึงกำลังทำผิดกฎ ไอ้สิงห์” จอมประลัยกัลป์เตือนด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
“พี่เอ็ดเข้ามานอนกกมัน อย่างนี้ไม่ผิด?”
ใบหน้าของดาวดังวังบูรพาร้อนวาบ แต่สู้ใช้น้ำมนตร์ทางลมปากดับกิเลส
“กูมารอมึง ไม่ใช่มากกมัน เหล้าแดกแล้วสร่างตื่นมาหมดฤทธิ์ก็คิดได้ แต่ถ้ามึงล่วงเกินเด็กในบ้าน มึงจะอยู่ยาก”
“อย่าขู่กันดีกว่าผมเด็กกว่าก็จริง แต่เกลียดความอยุติธรรม หรือพวกทำงานสอพลอ…”
“หยุดนะ…ไอ้สัตว์!”
แววหยิ่งทรนง-จองหองและเหี้ยมในดวงตาของเขาประกายวาววับรับแสงนีออน คนเมากิเลส กับคนที่กำลังเมาชีวิตประสานตากัน หากเป็นกลางวันคงเห็นดวงตาแดงก่ำทั้งสองข้างของ สิงห์ ไผ่ตัน ลุกฉาน วัยรุ่นหลังวังไม่อีนนังใยดี เขาเสริมคำพูดอย่างที่พูดคุยกับน้องอีกครั้ง
“เรื่องผู้หญิงกูจะไม่พูดถึงแล้ว คำพูดที่มึงบอกว่าเกลียดความอยุติธรรม หรือทำงานอย่างสอพลอนั่น กูผิดหรือวะที่เลือกไอ้ต้อย มันเพื่อนกูจริง ใกล้ชิดกัน นอน นั่ง แดกกันมาเป็นปี แต่คนอย่างกูไม่ตาบอดเลือกคนคุ้มกันลูกพี่ โดยมีแต่ความบ้าอย่างเดียวหรอก เสี่ยพังไปพวกเราทั้งโขยงจะซุกหาแดกหายัดทานที่ไหน?”
“กูกับไอ้บังอยากใกล้ชิดเสี่ยเต็มที่ เพื่อปกป้องกันอย่างดี ทำไมกูไม่เอา หน้าที่โว้ย ที่บ่อน-โรงแรม ตลอดจนภัตคาร มึงจะให้เสี่ยคอยไปเดินหรือนั่งเป็นเป้าปืนหรือ? มึงเมามาก กลับไปนอนคิดเสียอีกครั้ง ส่งนเรื่องไอ้ต้อยกูขอเตือนมึงอย่างน้องว่ามันเหนือกว่ามึงทุกทาง อย่าไปลอง…”
เหตุผลของ เอ็ดหลังวัง สามารถทำให้ดาวดังวัดไผ่ตันกลับห้องอย่างสงบ และเขาเองก็ออกจากห้องศรีมายกลับไปยังห้องส่วนตัว ยังไม่ทันถึงห้อง จากหน้าต่างที่เขามองเข้าไปเห็น ต้อยเทวัญ กำลังขัดสีฉวีวรรณสิบเอ็ดกระบอกโตอย่างพิถีพิถัน เขาถอยออกมาให้ห่างหน้าต่างอีกหลายก้าว และเฝ้าทัศนาบทบาทของเพื่อนซี้กับปืนคู่ชีพของมันไม่วางตา เสียงขึ้นลำ กระชากลูกเลื่อน ทดสอบไก…ตลอดจนเปลี่ยนถอดแม็กกาซีน เขาปฏิบัติอย่างชำนาญ ในที่สุดก็ต้องระบายลมหายใจพรูออกมาเอง นี่หรือ? อดีตนักศึกษาที่เขาเคยเสี่ยงตายวิ่งราวสร้อยคอส่งเสียให้มันเรียน
ใจเขาขณะนั้นไม่ต่างลวดสลิงถูกขึงจนตึงทั้งสองฝั่ง พอโดนกระทบจากภาพที่เขาเห็น จึงเกิดแรงสะเทือนแต่ก็งำความอาดูรออยู่เพียงลำพังเมื่อใด, วันไหนที่ชีวิตของผู้คนบนแผ่นดินนี้จะหยุดตะกายขึ้นเชิงตะกอนโดยเจตนา ยิ่งคิด ความฟุ้งซ่านบนกบาลยิ่งสะสมทวีมากขึ้น
บ้าฉิบหาย! อยู่ในหมู่สิงห์ แต่ดันทำใจเป็นพระเวสสันดร แผลเขี้ยวสงห์คงเพิ่มอีกเท่าทวีคูณ
ไฟหน้ารถสองดวงสาดเข้าประตูบ้าน รถเก๋งซึ่งใช้รับเด็กกลับจากโรงแรมต่างๆคลานเข้ามาจอดเสียงจอแจเมื่อประตูรถเปิด นางในนิยายและบทเพลงบางเพลงหัวร่อต่อกระซิกกันระรื่น ขณะเดินขึ้นตัวเรื่อน ไอ้เวียน, ไอ้เข้, ไอ้ดำ, และไอ้ขวัญ ก้าวพรวดขึ้นรถเตรียมถอยออก เอ็ด หลังวัง วิ่งพรวดไปที่รถ
“เฮ้ย! มันอะไรกันวะ พวกมึงจะไปไหน?”
ขวัญ ศรีเมือง ซึ่งนั่งอยู่ริมตอบสั้นๆ
“กูพบบังลาบแล้ว”
“งานนี้พวกกูเอง มันนั่งอยู่ประตูน้ำนี่เอง” วัยรุ่นวังแดงเสริม
วายร้ายวังบูรพาตบประตูรถดดังสนั่น
“มึงหมดสิ้นความคิด หมดสิ้นปัญญากันแค่นี้หรือวะ กะบาลขอฃพวกมึงมีทุกคน ทำไมไม่เสือกใช้เสือกคิด วันนี้กับวันนั้นระหว่างพวกมึงกับบังลาบต่างชั้นกันแค่ไหน สิ้นสุดกันเสียที จบกันได้แล้วสำหรับชีวิตนักเลงข้างถนน หรือพวกมึงต้องการหวนไปแดกข้าวแกงแทนนั่งในภัตตาคาร ดูแบบ สุมาอี้ กับ เก๊าตี๋ บ้างเป็นไร สิ่นพี่มันแล้วมันทำตัวดำรงชีวิตเที่ยวราวีใครข้างถนนอีก นอกจากหาบารมีใส่ตัว หาพวก หามิตรไว้คอยเวลาพร้อมที่จะแก้แค้นกู้ชื่อ…ลงมาเถอะวะ”
ทั้งสี่ประลัยกัลป์วัยรุ่นพยักหน้าให้กันอย่างยอมจำนน ระหว่างเดินคุยกัน เอ็ด หลังวัง หยุดหันซ้ายดูขวาแล้วจึงเอ่ยปาก
“ระยะนี้พวกมึงคอยฟังข่าวจากฝ่ายไอ้บังมันด้วย รู้สึกว่ามันมีอะไรๆ ให้น่าคิดโดยเฉพาะที่กูเสนอไอ้ต้อยเป็นการ์ดให้เสี่ย พวกมันหาว่ากูเชียร์พวก”
“ส้นตีน!” ขวัญ ศรีเมือง สำราก “มีพวกมันหน้าไหนวัดกับไอ้ต้อยได้”
“ก้อเรื่องนี้แหละที่ก็ต้องระวังไม่ให้เกิดการแตกร้าวในหมู่คณะระหว่างไอ้สิงห์กับไอ้ต้อย มึงก็ควรดูไว้ด้วยคู่นี้มันฟัดกันเมื่อไหร่พวกเราทั้งหมดจะถูกแบ่งเป็นสองก๊ก”
“แล้วมึงเคลียร์กับไอ้บังหรือยัง?” ไอ้เข้ข้องใจบ้าง
“ไอ้บังไม่กลับมานี่สองคืนแล้วที่บ่อนมันไปครู่เดียวก็ดีดกลับ กูไปที่ไหน มันหลบกูที่นั้น”
“ไ่ม่ห็นยาก ดึงตัวไอ้ต้อยกลับมาใครอยากเป็นการ์ดทูนให้มันไป” อินทรีขาวเซียงใหม่เริ่มอีกคน
“พวกมึงต้องการอย่างนั้น?!” เอ็ด หลังวังย้ำหนักแน่น
คำตอบสนองของเหล่าเพื่อนซี้ ยังไม่ทันหลุดออกมา เสียงกรี๊ดร้องวี๊ดว้ายดังลั่นรัดติกาล บนระเบียงชั้นบนอลหม่านทั้งชาย-หญิง
“นรก! อีกแล้ว” จอมประลัยกัลป์ร้องพร้อมกับโผนข้ามระเบียงชั้นล่าง เหวี่ยงตัวขึ้นบันไดชั้นบน เสียงปืนดังลั่นรัดติกาลสองนัดน้ำหนักเสียงบอกถึงกระสุนปืนคนละชนิด ห้าประลัยกัลป์โผล่พรวดเข้าไปในห้องเกือบจะพร้อมกัน ภาพภายในห้องโดยเฉพาะตรงกลางห้องมี สิงห์ไผ่ตัน ยืนจังก้าจ้องปืนไปที่ร่างของ ต้อยเทวัญ ทางขวาซ้ายของมุมห้องยืนตระหง่านด้วย หมีท่าเรือ กับ ด้องคลองเตย ปืนของสองนักเลงสลัมจับอยู่กับทุกคน เลือดบนไหร่ขวาของต้อยไหลทะลักจนเปลี่ยนสีเสื้อ
“ทั้งหมดอย่าขยับตัวนะ กูยิงเด็ดขาด”….สิงห์ ไผ่ตัน คำรามลั่น
ต้อย เทวัญ ซึ่งปืนร่วงอยู่ข้างตีนข้างหน้าสหายทั้งหลายตาแทบฉีก อดีตเด็กเรียนดีกัดฟัดกล่าว
“พวกมึงเชื่อฟังมันซะ มันมีปืนทุกคน”
“ค้นตัวยึดอาวุธให้หมดทุกคน” วัยรุ่นวัดไผ่ตันบอกสหาย
“ช้าๆก่อน” เอ็ด หลังวัง ยกมือขึ้นเชิงห้าม “พวกกูเข้ามาอย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุไม่ได้คิดรบกับใครถ้ามึงกล้าทำโดยถือโอกาสขณะนี้เป็นต่ออยู่ กูพร้อมยิงกับพวกมึง”
สะกดช้างหยุดได้ราวกับควาญช้างจอมขมังเวทย์
“ประจักษ์พยานที่เห็นนี่ แสดงว่ามึงสองคนไม่ได้ดวลกัน แต่มีเจตนาลวงมาฆ่า…เห็นไหม ทุกอย่างมันกำลังแตกร้าว เพราะเหตุเท่าขี้ตีน…ไอ้ต้อย” เขาหันไปทางเพื่อนผู้กำลังหน้าชีด เนื่องจากเสียเลือด ระเบิดคำตัดสินอย่างอาจหาญ “มึงอยู่กับกูดีกว่า หากรบเราจะได้รบเคียงบ่ากัน”
“ไอ้เอ็ด!” ดำ ม้าเหล็ก อิทรีขาวในอดีตตวาดก้อง “เรื่องให้ไอ้ต้อยออกมาอยู่กับพวกเรากูเห็นด้วย แต่ต้องจัดการเรื่องไอ้ต้อยถูกยิงให้เด็ดขาด…ไม่เช่นนั้นกูจะเป็นฝ่ายไปจากพวกมึงเอง?”
ปัญหากับปัญญาของหัวหน้าทีมวังบูรพาดังถูกกระทบกระเทือนอย่างหนัก ระดับศูนย์ปืนทั้งสามกระบอกจ้องจ่ายแจกให้พวกเขาอย่างจริงจัง!!
สุริยัน ศักดิ์ไธสง
ขอขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : นักเลงโต
ขอขอบคุณรูปภาพสวยๆจาก : The Standard
แอพเกจิ แอพรวมเรื่องราวประสบการณ์จริง เกี่ยวกับ พุทธคุณ ไสยศาสตร์ วิชาอาคม
