3717. เพชรตัดเพชร (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)
เพชรตัดเพชร (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระราชทานอภัยโทษต่อนักโทษที่อยู่ในคุกบางขวางทั่วหน้าไพฑูรย์เองก็ได้รับพระมหากรุณาธิคุณในคราวนี้ด้วย พอได้รู้ข่าวก็ยกมือท่วมหัวน้ำตาไหล อิสรภาพมันช่างเป็นสิ่งที่หอมหวานเสียนี่กะไร ผบ.เรือนจำเรียกไพฑูรย์ไปพบ มอบมีดหมอ รอยเท้า (สมบูรณ์) ของหลวงพ่อเดิม คืนในวันปล่อยตัว ท่านจับมือไพฑูรย์ แล้วพูดว่า
”ขอบคุณสำหรับการที่ได้ช่วยงานราชการในการเป็นพี่เลี้ยงนักโทษและปราบปรามความไม่สงบในคุก เสี่ยงชีวิตมาหลายครั้ง ผมหวังว่าคุณคงจะออกไปใช้ชีวิตในบั้นปลายชีวิตอย่างสงบ ไม่ต้องกลับมาในนี้อีก นี่เป็นเบี้ยเลี้ยงพิเศษที่ทางราชการมอบให้คุณ แม้ไม่มากนักก็ขอให้คิดว่าเป็นการตอบแทนก็เเล้วกัน”
อดีตนักโทษชายคำตันได้พาไพฑูรย์ไปสมัครงานเป็น รปภ. สังกัดสำนักงานเดียวกัน ที่นั้นมีคนคุกไปทำงานกันมากคุ้นเคยกันดี ไพฑูรย์ถูกส่งไปทำงานที่โกดังสินค้าของนายห้างฝรั่งเเถวถนนตกซึ่งมีขโมยชุกชุม อันธพาลก็มาก ไพฑูรย์ไปทำงานกะกลางคืนอยู่เพียงอาทิตย์เดียวก็เล่นงานพวกที่แอบเข้ามางัดโกดังด้วยกระบองหมอบไปหลายราย รายหนึ่งชื่อเเจ้ง ก่อนที่ตำรวจจะมาได้อาฆาตไว้ว่า
”มึงรู้จักลูกพี่กูน้อยไป พี่หนัดน่ะไม่เเน่จริงไม่ได้ชื่อว่าหนัดหนังหนืดหรอกวะ อย่างมึงมันก็เเค่เล่นงานได้เเต่พวกกูเท่านั้นแหละ ระวังตัวไว้ งานนี้พี่หนัดเอามึงตายแน่”
อีกสามวันต่อมาก็มีชายแปลกหน้าสามคนมาล้อมป้อมยาม คนที่เป็นหน้าเคี้ยวหมากหนวดเขี้ยวน่าเกรงขาม สักลายพร้อยทั้งตัว มือถือตะพดหัวเลี่ยมโลหะ ส่วนลูกน้องก็ล่ำบึ้ก หนึ่งในสามพูดจาด้วยเสียงกวนบาทาเลียนแบบทัด เอกทัศน์ ดาวร้ายในหนัง(ในอดีต) ”พี่หนัดเค้าอยากจะเจ้อกั๊บมึงจักหน่อย”
พอถึงคำว่าหนัด ชายที่เคี้ยวหมากไว้หนวดเขี้ยวก็เดินออกมายืดอกมองหน้าไพฑูรย์ตาเขม็งไพฑูรย์ตอบไปว่า
”อยู่ในหน้าที่ มีอะไรก็ว่ามา หมดเรื่องแล้วก็เชิญออกไป ที่นี่เป็นสถานที่หวงห้าม นี่ก็เวลาวิกาล”
”ไอ้เหี้..แน่นักหรือ แค่เดินออกจากป้อม มันเสียเกียรติหมาเฝ้าบ้านตรงไหน”
ลูกน้องของนายหนัดนักเลงใหญ่สำราก คำว่า ”หมาเฝ้าบ้าน” มันหยามกันชัดๆ ไพฑูรย์ออกจากป้อม เท้าขวายันเปรี้ยงเข้าที่ยอดอก ร่างของคนที่สำรากก็เซกลับหลัง ไพฑูรย์ขยิกเข้าใส่ช้อนหลังเข้าให้ ทำให้เด้งกลับขึ้นมาอีก ชกตูมเข้าให้อีกที แค่นั้นก็ลงไปนอนหลับสนิทนิทรา คนที่เหลือฉวยโอกาสที่ไพฑูรย์บรรเลงแม่ไม้มวยไทยถีบด้านหลังเซเเซดๆ ไปข้างหน้า หมวกหลุดลงไปกลิ้งกับพื้น
ไพฑูรย์หมุนตัวกลับด้วยเเม่ไม้จระเข้ฟาดหาง แข้งตันๆ สกัดเข้าให้ที่ชายโครงดังบุ้ก เสียงร้องดังออกจากปาก คราวนี้ประชิดรัวหมัดชุด ชุดเดียวเจ้าหมอนั้นก็ลงไปกอง
”โป๊ะ”
ไพฑูรย์รู้สึกเจ็บที่ศีรษะด้านหลัง เพราะนายหนัดประเคนด้วยตะพดเข้าด้านหลัง เเม้ไม่แตกแต่ก็มึนพอสมควร ซวนไปข้างหน้าแบบมีเชิง เพื่อให้พ้นจากตะพดที่ตวัดมาซ้ำ
”วืด”
ตะพดถากหัวไปหวุดหวิด คนตีถลำ ไพฑูรย์หันกลับมาพร้อมกับกระบองในมือ ตีลงไปกลางกบาลตายหนัดสองทีจนกระบองหัก ไม่มีแผลแตก แต่ตาลอยเพราะความมึน
ไพฑูรย์กระโดดเตะเข้าที่ก้านคอ นายหนัดก็ลงไปนอนรวมกับลูกน้อง ไม่นานนักสายตรวจจากโรงพักก็มาถึง ช่วยกันพยุงนายหนัดกับลูกน้องขึ้นรถกลับออกไป เพราะนายหนัดกับคนสนิทบุกรุกโกดังในเวลาวิกาล และไพฑูรย์ก็มีรอยบวมปูดที่หัว
ทางบริษัทต้นสังกัดจะย้ายไพฑูรย์ไปอยู่ที่อื่นเพื่อป้องกันมิให้เกิดอันตราย แต่ไพฑูรย์ยืนกรานว่าจะทำงานที่โกดังต่อไป ข่าวนายหนัดนักเลงโตถูกยามธรรมดาเล่นงานจนสลบเหมือดร่ำลือ กันไปทั่วอาแปะเจ้าของแผงขายกาแฟแอบพูดลับหลัง
”หอซี้ ทำตัวเป็นตั๊วหลักเล้ง (นักเลงใหญ่) คายๆก็กัวอี คราวนี้ถูกเตะซาหลบ เคี๊ยกๆสะจายว๊อย”
นายหนัดให้คนนำจดหมายมายื่นให้ไพฑูรย์ ข้อความบอกว่า
”ได้ยินว่ามึงแน่มาจากบางขวาง คนที่เอาเลือดกูออกได้ถึงจะเเน่จริง พรุ่งนี้สักสามทุ่มมึงมาพบกูที่โกดังข้าวเม่งตั๋ง อยู่ถัดโกดังมึงไปสามล็อก ตัวตัวไม่มีรุม กูอยากรู้เหมือนกันว่ามึงจะเเน่แค่ไหนหนัด”
วันพรุ่งนี้เป็นวันหยุดของไพฑูรย์ เขาเล่าว่า
”พอสามทุ่มผมก็ไปที่โกดังข้างเม่งตั๋ง นายหนัดนุ่งผ้าหยักรั้งท่อนบนเปลือยเปล่า มีลูกน้องล้อมอยู่สี่ห้าคน พอไปถึงผมก็ยกมือไหว้ตามธรรมเนียม นายหนัดยกมือไหว้ตอบ ก่อนจะบอกกับลูกน้องให้ได้ยินมาถึงผมว่า ไม่ว่ากูจะเเพ้หรือชนะ พวกมึงอย่าได้แส่เข้ามา นักเลงอย่างกูคำไหนคำนั้น”
ผมถอดเสื้อออกวางกองไว้กับพื้น มีดหมอหลวงพ่อเดิมกระชับมือ ฝักคาบไว้ในปากเหมือนทุกครั้งที่ดวล ผมยังได้ยินคำพูดของ ผบ.คุกที่ว่า หวังว่าคงจะไม่กลับเข้ามาอีก ทำให้ผมระงับใจได้การฆ่าคนในบางขวางโทษก็เพิ่มขึ้นไม่มากโทษเก่ามันก็หนักอยู่แล้ว เเต่การฆ่าคนนอกคุกนี่ซีทำให้ติดคุกยาว ผมจึงแค่อยากให้นายหนัดได้รู้สำนึก
นายหนัดถือมีดพกปลายงอนแบบเเขก มีดแบบนั้นพอแทงทะลุเข้าไปแล้วงัดกึ่งคว้าน ตือฮวน(เครื่องใน) ก็ทะลักทลายออกมา ทำให้คนถูกเเทงตายอย่างทรมาน ลูกน้องนายหนัดยืนล้อมเป็นวงกลมแทนสังเวียน ต่างคนตั้งการ์ดจ้องหาจังหวะแทง ผมมั่นใจในอานุภาพของมีดหมอและต้องการข่มขวัญนายหนัด จึงเเกล้งถลำเปิดช่องให้เเทง นายหนัดแทงสุดเเรง ผมเอาเเขนกระเเทกแขนนายหนัดเพื่อลดเเรงแทง เเต่กระนั้นก็ไม่วายจุก ปลายมีดไม่อาจผ่านเนื้อหนังของผมเข้าไปได้
ผมถอยฉากออกมาเพื่อหาทางเข้าไปใหม่ นายหนัดรู้สึกแปลกใจที่เเทงผมไม่เข้า แต่ก็กลับเข้ามาต่อสู้อีกครั้ง ผมเริ่มระวังตัวมากขึ้น เพราะไม่เเน่ใจว่านายหนัดแกจะมาไม้ไหน แม้นายหนัดจะอายุมากกว่าผม แต่กลับกำลังไม่ตก ยิ่งติดพันแกยิ่งโหม ผมอายุน้อยกว่าจึงต้องหลบพัลวัน แกยิ่งโมโหหนักเมื่อผมอาศัยชั้นเชิงหลบหลีกไปมา
สังขารมนุษย์ก็สังขาร นายหนัดเริ่มอ่อนล้า อ้าปากหายใจเสียงฟืดฟาด เหงื่อออกจนตัวเป็นมัน การเสือกมีดเเทงเริ่มช้าลง ผมยังคงหลบหลีกรอเวลา นายหนัดก้าวขาไม่ออกกลายเป็นการลากเท้าแทน ผมจึงเริ่มรุกหนักโดยตวัดปลายมีด ทำให้นายหนัดออกซ้ายขวาไม่ได้ ต้องยืนอยู่ระหว่างกลาง มีช่องว่างให้ผมเเทงหลายครั้ง ถ้าเป็นในคุกนายหนัดเป็นศพไปเเล้ว แต่นี่นอกคุกผมไม่อยากกลับเข้าไปอีกจึงไม่แทง
ไม่นานนักผมก็เปิดช่องอีกครั้ง นายหนัดไม่ปล่อยโอกาสทองให้ผ่านไป เสือกมีดแทงตรงทันทีแต่เนื่องจากหมดเเรงจึงเชื่องช้า ทำให้ผมฉากออกด้านข้างได้ในที่สุด หากผมสวนกลับละก็ไม่ต้องออกเเรงมาก เพราะเเรงโถมแทงของนายหนัดจะทำให้แกวิ่งเข้าหาปลายมีดบวกกับเเรงแทงของผมไม่ทะลุก็เกือบไปแหละ
ผมตวัดปลายมีดสวนออกไป ถ้าผมแทงนายหนัดก็ตาย แต่ผมกะเเค่สั่งสอน ปลายมีดจึงเเค่กรีดเนื้อชายโครงของนายหนัดเป็นแผลกว้างเลือดไหลโกรก
นายถนัดถอยออกไป สีหน้าบอกถึงความตกใจ เสียงลูกน้องนายหวัดร้องฮือฮา นายหนัดร้องบอกผมว่า
”มึงแน่มาก ในชีวิตกูที่เป็นนักเลงมายังไม่เคยมีใครเอาเลือดกูออกได้ หนังมึงดีว่ะ หากหนังไม่ดีละก็มึงตายโหงไปเเล้ว เอาละเป็นอันว่ากูจะไม่ให้ลูกน้องกูไปตอเเยมึงอีก”
ผมเสียบมีดเข้าฝักเดินไปยกมือกราบที่อกของนายหนัดที่เอามือมาโอบหลังผม ผมบอกกับนายหนัดว่า ผมต้องขออภัยที่ได้ล่วงเกินพี่หนัดให้เลือดตกยางออก พี่หนัดเป็นนักเลงจริงที่ผมไม่เคยพบมาก่อน ผมเคยแต่ปะทะกับนักเลงในคุกซึ่งเป็นนักโทษ จึงคิดไม่ถึงว่านักเลงนอกคุกที่มีคุณธรรมยังมีอยู่
ผมออกจากคุกมาแล้วก็ตั้งใจแน่วแน่ว่าจะหากินในทางสุจริต ไม่กลับเข้าไปในคุกอีก ผมเหมือนตายแล้วเกิดใหม่ ผมเป็นยามต้องรักษาความปลอดภัยให้ทรัพย์สินของนายจ้างที่ให้เงินเดือนผมอาจจะล่วงเกินพี่หนัดไปบ้างก็ขออภัย
พี่หนัดชวนผมไปทำงานด้วยแต่ผมปฏิเสธ ด้วยเหตุผลว่า ผมอยู่คนเดียวจนเคยเเล้ว แต่ถ้าพี่หนัดมีอะไรให้ผมรับใช้ พี่หนัดมาบอกผมได้ ผมจะทำให้หากมันไม่ขัดศีลธรรมอันดีงามละก็ผมยินดีทำ
แต่ที่ผมไม่กล้าบอกพี่หนัดก็คือ ไม่ว่าร่างกายจะคงพันชาตรีอย่างใดก็ตาม หลังจากถูกมีดหมอหลวงพ่อเดิมแทงจนเลือดออกเเล้ว อาถรรพ์ของมีดหมอหลวงพ่อเดิมจะทำลายความคงกระพันชาตรีนั้นตลอดไป นั้นหมายความว่าพี่หนัดจะต้องกินว่านคงกระพันเช่นเฒ่าหนังแห้งแทนเมื่อจะเข้าต่อสู้ ผมไม่ทันจะได้บอกพี่หนัด ก็ได้ข่าวพี่หนัดถูกนักเลงบางรักฟันด้วยปังตอคอแทบขาดคนฟันก็ถูกลูกน้องพี่หนัดรุงเเทงตาย มันทำให้ผมรู้สึกเป็นบาปทางใจ เพราะหากพี่หนัดไม่ถูกมีดหมอหลวงพ่อเดิมล้างอาพรรณ์ ผังตอเล่มนั้นก็จะไม่มีพิษสงแม้เเต่น้อย
ตอนนี้ขอมอบพระคาถาภาวนาเพิ่มพลังเมื่อเข้าต่อสู้จะทำให้ไม่เหนื่อยง่าย เรียกว่า คาถา ”มหากำลังช้างสาร”
◎มหากำลังช้างสาร◎
นะ มะ พะ ทะ มะ พะ ทะ นะ อะ
เวลาภาวนาหากมีน้ำลายก็กลืนเข้าไปเลย อย่าบ้วน
ขอขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : นักเลง โบราณ ตำนานหนังเหนียว
ขอขอบรูปภาพสวยๆจาก : หนังเรื่ิอง ขุนพันธ์
