2637.เมื่อหลวงพ่อกวยจะมรณภาพ
หลวงพ่อกวยจะมรณภาพ
“ใช้โยงสายสิญจน์มาให้หลวงพ่อจับ หลวงพ่อนอนอยู่บนเตียงจับสายสิญจน์ ช่วงที่เขาเทหล่อรูปท่าน เนื้อตัวท่านแดงเหงื่อกาฬไหลเปียกชุ่มไปทั่วทั้งตัว จับตัวท่านดูก็รู้ว่าร้อนมากคล้ายคนเป็นไข้ ศิษย์นำพัดบ้างตาลปัตรบ้างมาช่วยกันโบก ส่วนพระอาจารย์ตั้วใช้ผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวหลวงพ่อก็ไม่ดีขึ้น”
ป้าสมนึก ภู่งามศิษย์ที่คอยดูแลอยู่ข้างท่านเวลานั้น เห็นอาการหลวงพ่อเนื้อตัวร้อนน่าแปลกใจจึงถามในเรื่องนี้ หลวงพ่อตอบแบบมีอารมณ์โกรธว่า “เขาบวงสรวงเชิญกูเข้าไปในรูปนั่นแล้วสิ กูยังไม่ทันตายมาสร้างรูปแทนตัว กูต้องถอดจิตแยกไปลงในรูปนั้น กูถึงเหนื่อยและร้อนแบบนี้”
เมื่อป้าสมนึกได้ยินเช่นนี้จึงเกิดสงสารท่านจึงบอกว่า “แล้วหลวงพ่อทำให้เขาทำไม หากทำแล้วต้องเหนื่อยแบบนี้”
พอพูดจบท่านถอนหายใจแบบผ่อนลมทิ้งดัง ฮือ ฮือ เป็นเสียงดังอยู่ในลำคอแบบคนแก่ที่เหนื่อยมากๆ แล้วตอบว่า “ก็เขานิมนต์กู กูรับนิมนต์เขาแล้ว จากนี้กูจะไปไหนได้เล่า พอกูตายสังขารกูก็เหมือนดั่งซากทั่วไป ส่วนจิตกูมาสิงอยู่ในรูปนี้แล้วไม่ไปไหน หากมึงคิดถึงก็มาหากูที่รูปนี้ กูอยู่ที่นี่คอยดูแลพวกมึงอยู่”
หลวงพ่อพูดตั้งแต่ท่านมีชีวิตอยู่เพราะฉะนั้นดวงจิตของท่านมีอยู่ในรูปเคารพท่าน และดวงจิตน้อย ๆ ของท่านก็อยู่ในรูปหล่อที่ท่านสร้างในพิธีเดียวกัน
แอพเกจิ