2637.เปลี่ยนจากตะกรุดคู่ชีวิตมาเป็นผ้ายันต์มหาเสน่ห์ หลวงพ่อชด วัดดอกไม้

หลวงพ่อชด วัดดอกไม้ อำเภอบางปะหัน จังหวัดพระนครศรีอยุธยา ตอน เปลี่ยนจากตะกรุดคู่ชีวิตมาเป็นผ้ายันต์มหาเสน่ห์……….

นับจากนั้นเป็นต้นมา น้าจะไปวัดดอกไม้อยู่บ่อยๆ คือแบบว่าอย่างน้อยสุดก็เดือนละ ๒ ครั้ง น้าไปจนเกิดความสนิทสนมกับหลวงพ่อ

ตอนนั้น”ลุงสังเวียน” เสนอว่าอยากได้ตะกรุด น้าจึงนำความไปกราบเรียนท่าน ท่านเห็นดีเห็นงามด้วย ท่านว่าให้พวกเราเอาแผ่นเงินขนาด ๔ x ๔ นิ้ว มากันคนละแผ่น และให้พวกเราเขียนชื่อ-สกุล วันเดือนปีเกิดแนบมาด้วย เพราะท่านจะทำ “ตะกรุดคู่ชีวิต”ให้…

ถึงวันพุธที่ ๑๖ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๕ น้าได้นำแผ่นเงินพร้อมวันเดือนปีเกิดไปให้ท่าน กะไว้ว่าจะมารับตะกรุดในวันพุธที่ ๒๓ ตุลาคม(๑สัปดาห์ต่อมา)
วันนั้น(หมายถึงวันที่๑๖) มีแขกคณะใหญ่เดินทางมาจากจังหวัดอ่างทอง เพื่อให้ท่านอาบน้ำมนต์สะเดาะเคราะห์ต่อชะตาชีวิตให้ น้ากับพวกรอจนกระทั่งแขกของท่านกลับกันหมด จึงเอาแผ่นเงินให้ท่าน

วันนี้หลวงพ่อชดดูเหนื่อยๆ ไม่สดใสเหมือนที่ผ่านมา ท่านคุยไปไอไป เป็นอย่างนี้ตลอดเวลาที่รับแขก แต่ท่านก็ยังคงฝืนรับแขกทุกคน น้าทั้งสงสารทั้งเกรงใจท่านจึงไม่อยู่คุยนาน พอน้าเอาของให้ท่านเสร็จก็ลากลับเพื่อให้ท่านได้พักผ่อน ก่อนกลับน้าไปกราบลาท่านที่ตัก ท่านน้ำตาคลอเบ้ามองหน้าน้าอย่างเมตตา แล้วพูดขึ้นว่า “จะเร่งทำให้ทันเวลานะ”

น้างงเป็นไก่ตาแตก ไม่เข้าใจว่าหลวงพ่อพูดถึงเรื่องอะไร? หมายถึงอะไร? และอะไรคือจะเร่งทำให้ทันเวลาของท่าน แต่น้าก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามท่านให้มากความ เพราะวันนี้ท่านเหนื่อยมามากแล้ว…

เมื่อน้ากลับถึงบ้าน ก็รู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก มากถึงขนาดตอนกลางคืน น้าไม่สามารถข่มตาให้หลับลงได้ เพราะฟุ้งซ่านคิดไปต่างๆนาๆเกี่ยวกับหลวงพ่อ เช่นว่า หลวงพ่อท่านว่าจะเร่งทำตะกรุดให้ทันเวลา คือเวลาอะไรของท่าน หรือทำไมวันนี้ท่านจึงดูเศร้านัก หรือพวกลูกศิษย์จากจังหวัดอ่างทองก็รู้ว่าท่านไม่สบาย ยังจะให้ท่านฝืนสังขารสะเดาะเคราะห์ต่อชะตาให้อีก นึกถึงตรงนี้น้าก็รู้สึกสงสารท่านจับใจ

น้าตั้งสติไม่ให้นึกถึงท่าน แต่ก็ทำได้แค่แป๊ปเดียว เพราะไม่กี่วินาทีต่อมาน้าก็นึกถึงท่านอีก ไม่รู้เป็นอย่างไรน้ารู้สึกใจคอไม่ดี อยากจะให้ถึงวันหยุดเร็วๆ จะได้ไปหาท่านไวๆ…

เป็นเวลา ๑ สัปดาห์เต็มๆ ที่น้าไม่ค่อยได้หลับได้นอน จนมีคนทักน้าว่าขอบตาดำอย่างกับหมีแพนด้า…

………..ขณะนั้นทั่วทั้งภาคกลางตอนล่าง ทั้งจังหวัดสิงห์บุรี อ่างทอง อยุธยา ปทุมธานี
บางส่วนของกรุงเทพมหานครเกิดน้ำท่วมหนัก วัดดอกไม้ก็เช่นเดียวกัน………..

และแล้วก็ถึงวันพุธที่ ๒๓ ตุลาคม พ.ศ.๒๕๔๕ มีอะไรบางอย่างดลใจให้น้าตื่นแต่เช้าตรู่เพื่อใส่บาตรกวดน้ำถวายหลวงพ่อชด ถึงตอนสายน้ากับพวกก็ออกเดินทางมายังวัดดอกไม้ มาเพื่อรับ“ตะกรุดคู่ชีวิต”(หลวงพ่อเคยบอกว่าทำตะกรุดไม่เกิน ๕ วัน)

เมื่อถึงวัดดอกไม้ น้าก็จอดรถตรงลานที่เคยจอด บริเวณดังกล่าวเป็นเนินแต่มีน้ำท่วมสูงเท่าตาตุ่ม ส่วนบริเวณอื่นมีน้ำท่วมสูงเท่ากับหน้าแข้ง

พอจอดรถเสร็จ น้ากับพวกอีก๒คน รีบเดินลุยน้ำไปหาหลวงพ่อทันที ถึงกุฏิก็พบว่าปิดประตูลงกลอนอย่างแน่นหนา…

นับตั้งแต่น้ามาหาหลวงพ่อ นี่เป็นครั้งแรกที่ประตูห้องของท่านปิด น้ากับเพื่อนต่างก็ผิดหวังไปตามๆกัน เราต่างโทษกันไปมา ว่า”ทำไม จึงไม่โทรหาท่านก่อน จะได้รู้ว่าท่านไม่อยู่ จะได้ไม่ต้องมาหาให้เสียเวลา”…

ในขณะที่เรากำลังถกเถียงกันอยู่นั้น ก็มีชายสูงวัยเป็นศิษย์ใกล้ชิดของหลวงพ่อเดินเข้ามาหา แกบอกว่า“หลวงพ่อท่านสั่งไว้ว่า หากพวกคุณๆทั้ง ๓ คนมา ให้บอกว่าทำตะกรุดให้ไม่ทัน ขอคืนแผ่นเงินให้ และท่านได้ฝากผ้ายันต์ผืนนี้ให้ไว้เป็นที่ระลึก” น้าถามกลับไปว่า “หลวงพ่อไปไหน” แกว่า“หลวงพ่อชดท่านมรณภาพตั้งแต่เช้ามืดของวันนี้(วันที่ ๒๓ ตุลาคม) ที่โรงพยาบาลมหาราช”

พอน้าได้ยินก็ถึงกับขนหัวลุกแข้งขาอ่อน ถึงตอนนี้น้าเข้าใจแล้วว่า “จะเร่งทำให้ทันเวลา”ของท่านหมายถึงอะไร น้ายังรู้อีกเช่นกันว่าทำไมจึงตื่นแต่เช้ามืดเพื่อใส่บาตรถวายท่าน พอตั้งสติได้ก็ถามลุงว่า “หลวงพ่อเป็นอะไร เข้าโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อไหร่” ลุงแกว่า “ท่านเป็นโรคปอด และเข้าโรงพยาบาลตอนเย็นวันเสาร์หลังจากที่คุณๆเอาแผ่นเงินมาให้”

แกพูดต่อ “ก่อนท่านจะดับขันธ์ ๑ วัน ท่านได้เรียกไปสั่งเสียในเรื่องต่างๆ รวมทั้งข้อความและของฝากที่ให้ไว้กับคุณๆด้วย” ลุงแกพูดต่อ “วันนี้จะมีพิธีรดน้ำและสวดอภิธรรมศพท่านในตอนเย็น หากคุณว่างก็เรียนเชิญ”

น้าอยากอยู่รอ แต่ลุงสังเวียนแกมีธุระตอนเย็นจึงอยู่กันไม่ได้ สุดท้ายพวกเราก็เดินทางกลับพร้อมกับผ้ายันต์ที่ท่านตั้งใจมอบให้ และพร้อมกับความโศกเศร้าเสียใจที่น้าต้องสูญเสียครูบาอาจารย์อันเป็นที่รักยิ่งไป…

น้าเอก เพจวิถีไสยศาสตร์ชาติไทย