2602.โกเดี้ยนเศรษฐีผู้กลับใจ

โกเดี้ยนเศรษฐีผู้กลับใจ
เรื่องเล่าสอนใจ….หลวงปู่บุญส่ง ฐิตสาโร
.
“ยังไงก็รีบเร่งทำบุญทำทานเสริมสร้างบารมีกันนะ เรายังไม่เคยเห็นใครชีวิตย่ำแย่เพราะการทำบุญเลย แต่ต้องเป็นการทำบุญอย่างมีสติสัมปชัญญะนะ ยังไงก็รีบรวยเสียให้เข็ดตั้งแต่หนุ่มๆสาวๆกันล่ะ”
.
โกเดี้ยน…เศรษฐีผู้กลับใจ
(เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงของคหบดีผู้มีฐานะร่ำรวยมากคนหนึ่งใน จ.สุพรรณบุรี)
.
โกเดี้ยนเป็นคหบดีที่มีฐานะร่ำรวยมากคนหนึ่งในจ.สุพรรณบุรี แต่โกเดี้ยนไม่ชอบทำบุญ ชอบแต่เผากระดาษเงินกระดาษทอง มัคทายกสนิทและรู้จักกับโกเดี้ยน ก็เลยหวังดีมักจะชวนโกเดี้ยนทำบุญบ่อยๆ แต่โกเดี้ยนก็จะขอผัดผ่อนตลอด…ไว้ก่อนๆๆ


หลวงปู่บุญส่ง

หลังจากนั้นไม่นานมัคทายกและโกเดี้ยนก็ถึงแก่อายุขัยในเวลาไล่เลี่ยกัน ยมฑูตได้รับคำสั่งให้มารับตัวโกเดี้ยนเพราะโกเดี้ยนถึงอายุขัยแล้ว ยมฑูตก็มารับตัวโกเดี้ยนไปยังสถานที่แห่งหนึ่่ง ระหว่างทางโกเดี้ยนพบเห็นคนเดินไปเส้นทางเดียวกับโกเดี้ยนเยอะแยะมาก บางคนก็รู้จัก บางคนก็ไม่รู้จัก ระหว่างเดินทางไป โกเดี้ยนก็หิวน้ำมากเลยขอยมฑูตขอน้ำกินหน่อย แต่ยมฑูตก็ไม่สนใจ นำโกเดี้ยนเดินไปเรื่อยๆ
.
สักพักโกเดี้ยนเหลือบสายตาไปเห็นมัคทายกนั่งอยู่บนแคร่ แถมมีอาหารเรียงรายล้อมเต็มไปหมด ล้วนแต่น่ากินทั้งนั้น โกเดี้ยนจึงปรี่เข้าไปทักมัคทายากและขอน้ำกินหน่อย ตัวมัคทายาก็รู้ดีว่าอาหารพวกนี้ โกเดี้ยนกินไม่ได้ แตะต้องไม่ได้เพราะเป็นของใครของมัน แต่ก็ไม่กล้าบอกโกเดี้ยน กลัวเสียน้ำใจ ก็เลยเชื้อเชิญให้โกเดี้ยนกิน แปปเดียวโกเดี้ยนก็ร้องโวยวายบอกมัคทายกว่า ลื้อกินไปล่ายยังงายอ่า ร้อนไปหมดเลย แตะอะไรก็ร้อนไปหมด มัคทายกเลยบอกโกเดี้ยนว่าของพวกนี้แบ่งกันกินไม่ได้ ของๆใครก็เป็นของๆคนนั้น ใครทำอะไรก็ได้อย่างนั้น ของโกเดี้ยนอยู่มุมโน้น แล้วก็ชี้ไปที่กองกระดาษกองนึง โกเดี้ยนก็เดินไปดูเป็นกระดาษเงินกระดาษทอง ซึ่งกินไม่ได้ โกเดี้ยนผิดหวังปนกระหายน้ำมากๆ แต่ยมฑูตก็ไม่สนใจจึงนำตัวโกเดี้ยนเดินทางต่อไปหาท่านยมราช


พอท่านยมราชเห็นโกเดี้ยน ก็อุทานตวาดว่ายมฑูตทันทีว่า ไม่ใช่โกเดี้ยนคนนี้ ในจังหวัดนี้มีคนชื่อโกเดี้ยน 2 คนแต่ต่างอายุกันและก็มีเมียชื่อเดียวกันแต่ก็ต่างอายุกัน ยมฑูตจับมาผิดตัวให้รีบนำกลับไปด่วน ก่อนที่ญาติของโกเดี้ยนจะเผาร่าง เดี๋ยวจะเกิดปัญหาใหญ่
.
ยมฑูตก็รีบเร่งนำตัวโกเดี้ยนกลับ จนมาถึงสถานที่แห่งนึง โกเดี้ยนกระหายน้ำมากๆ พอดีเหลือบไปเห็นน้ำก็เลยจะก้มลงไปกิน ยมฑูตก็ถีบโกเดี้ยนตกลงไปทันที
.
พอโกเดี้ยนลืมตาขึ้นมา ก็รู้สึกตัวว่าตัวเองน่าจะอยู่ในโลงศพมืดๆ ก็เลยดิ้นๆถีบๆโลงศพ คนในงานที่มาร่วมงานศพโกเดี้ยนต่างตกใจตื่นวิ่งหนีกันหมด มีชายแก่ขี้เมาแค่คนเดียว พอได้ยินเสียงตะกุกตะกักก็เลยตะโกนใส่โลงว่า “แหม! โกเดี้ยนเฮี้ยนขนาดนี้เชียวหรือ แต่เราไม่กลัว” ว่าแล้วก็ไปเอาชะแลงมางัดโลงศพ พอเปิดฝาโลงมาก็เห็นโกเดี้ยนทำตาปริบๆ ก็เลยเอาตัวโกเดี้ยนออกมาจากโลงศพ
.
ทุกคนต่างรีบกรูกันเข้ามาสอบถามอาการโกเดี้ยนกันใหญ่ แต่โกเดี้ยนไม่มีแรงได้แต่ขยับปากขอน้ำๆกินหน่อย หลังจากทานน้ำเสร็จ ทุกคนต่างก็สอบถามว่าเป็นอะไรยังไงกัน แต่โกเดี้ยนโบกไม้โบกมือว่าขอนั่งพักให้หายเหนื่อยก่อน แล้วเดี๋ยวจะเล่าให้ฟังในทีเดียวเลย ชาวบ้านต่างก็เอาอาหาร เอาน้ำมาให้โกเดี้ยนกิน และต่างบีบนวดตัวของโกเดี้ยน


.
สักพักใหญ่ๆ โกเดี้ยนพอหายเหนื่อยและพอมีแรง เลยเล่าเรื่องราวต่างๆที่ไปประสบพบเจอมา ทั้งเรื่องเจอคนรู้จักและไม่รู้จัก เจอมัคทายาที่มีของกินดีๆเต็มไปหมด
.
พอเล่าจบ โกเดี้ยนก็บอกว่า “พอกันที พอแล้วๆ ต่อไปจะรีบเร่งทำบุญทำทาน อั๊วจะไม่เอาแต่เผากระดาษเงินกระดาษทองเลี้ยว พวกลื้อก็รีบเร่งทำบุญ ทำทาน เสริมบารมีให้ตัวเองน้า ของแบบนี้เป็นของเฉพาะตน ของใครก็ของมัน แบ่งกันไม่ได้….อั๊วเข็ดเลี้ยววววววว”
.
.
บันทึกธรรม : NooFirst LoveLove
ภาพ : วิชัย กิมทรง

error: ถ้าจะก๊อปกรุณาให้เครดิตท่านเจ้าของบทความ
%d bloggers like this: