2505.วิญญาณสัตว์มาขอพึ่งบารมีแม่ชีแก้ว หวังให้ได้เกิดเป็นคนในชาติหน้า
วิญญาณสัตว์มาขอพึ่งบารมีแม่ชีแก้วหวังให้ได้เกิดเป็นคนในชาติหน้า
“…การที่คุณย่าชีแก้ว เสียงล้ำ มีความรู้ความสามารถพิเศษพิสดารจากการภาวนานั้นได้รู้เห็นความเป็นไปของสัตว์โลกอย่างกว้างขวางลึกซึ้ง คืนวันหนึ่งได้นิมิตถึงสัตว์ที่ถูกฆ่าตาย เขามีความกระวนกระวายเคียดแค้นจนหาทางไปไม่ได้ หวังพึ่งบุญบารมี ขอให้คุณย่าชีแก้ว เสียงล้ำ ช่วยเหลือบรรเทาทุกข์เดือดร้อน เผื่อว่าจะได้มีโอกาสเกิดมาเป็นมนุษย์ เพื่อบำเพ็ญบารมีกับเขาบ้าง
เขาเล่าในนิมิตว่า ผู้ที่ฆ่าเขานั้นเป็นคนมีจิตใจเหี้ยมโหดขาดเมตตากรุณาสงสาร ไม่เห็นอกเห็นใจใคร ๆ เขาใช้ให้ทำงานหนักด้วยการลากคันไถ ลากเกวียนตั้งแต่เช้าจนยันค่ำ ไม่เคยแสดงความเห็นอกเห็นใจ เอื้อเฟื้อที่ได้ทำงานให้ด้วยความยากลำบากตลอดทั้งวัน ก็ได้แต่เฆี่ยนตี ทารุณอยู่เป็นประจำ แล้วก็ผูกสัตว์ผู้น่าสงสารนั้นไว้กับต้นไม้และฆ่าชำแหละเนื้อหนังเอาไปก่อนจะตายนั้น ต้องได้รับความเจ็บปวดทุกข์ทรมานมากไม่อาจอธิบายความทุกข์ขณะนั้นได้ จิตใจทุกข์แสนทุกข์
วิญญาณสัตว์ตัวนั้นบอกว่า มีชีวิตเป็นสัตว์ดิรัจฉานนั้นมีความยากลำบากอย่างยิ่ง เพราะจะต้องอดทนอดอยาก ลำบากมากกว่าการเป็นมนุษย์ ไหนจะต้องได้รับอันตรายจากสัตว์ด้วยกันเอง ดำเนินชีวิตอยู่อย่างขาดแคลนน่าสงสาร ยังถูกดูหมิ่นเหยียดหยามนานัปการ
ด้วยเหตุนี้ จึงต้องหาทางไปเกิดเป็นมนุษย์ในภพภูมิเบื้องหน้า
คุณย่าชีแก้ว เสียงล้ำ ภาวนานิมิตเห็นหมูป่าที่ถูกฆ่า มาขออานิสงส์ในทำนองเดียวกันกับสัตว์เลี้ยงที่กล่าวมาแล้ว มันเกรงว่าจะต้องไปเกิดเป็นสัตว์ดิรัจฉานอีกในภพชาติต่อไป เพราะเบื่อหน่ายที่จะต้องใช้ชีวิตที่ถูกเหี้ยมโหดทารุณกรรมจนสุดแสนจะทรมาน ไม่อาจแสวงหาความสงบสุขร่มเย็นได้ จึงมาปรากฏในนิมิตภาวนาขอให้ท่านเมตตาแผ่กุศลผลบุญบารมีช่วยเขาให้พ้นจากวิสัยสัตว์ขอไปเกิดเป็นมนุษย์
กรณีเหตุการณ์ที่กล่าวมาแล้วนั้น คุณย่าชีแก้ว เสียงล้ำ ได้พิจารณาเห็นว่าวิญญาณสัตว์เหล่านั้น ยังพอมีโอกาสจะเสริมเติมบุญวาสนาบารมีได้ ท่านเมตตาสงสารสภาวะชีวิตของเขาเป็นที่สุด จึงได้ตั้งจิตอธิษฐานแผ่กุศลผลบุญที่ท่านได้บำเพ็ญมาทุกภพทุกชาติ เป็นพลังเกื้อกูลสนับสนุนให้สัตว์เหล่านั้น ได้มีโอกาสเกิดเป็นมนุษย์ได้สมความปรารถนาผลพลังเมตตาบารมีปรากฏผลให้วิญญาณสัตว์ทั้งสองมีจิตใจเบิกบานมีความสุข อารมณ์ผ่องใส ได้ลาจากไปด้วยความสมหวัง
ต่อมาคุณย่าชีแก้ว เสียงล้ำ ก็รู้ชัดมีประจักษ์พยานว่าเป็นความจริงดังนิมิต เพราะตอนเช้ามีคนเอาเนื้อของสัตว์ทั้ง ๒ มาถวายจังหันเช้า…”
ที่มาบทความ ::คัดมาจากหนังสือธรรมประวัติคุณย่าชีแก้ว เสียงล้ำ สำนักชีบ้านห้วยทราย คุณแม่ชีแก้ว เสียงล้ำ อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร
“การให้ธรรมเป็นทาน ย่อมชนะการให้ทั้งปวง”
~นิรโชภิกขุ~
แอพเกจิ
