2485.”มนุษย์ไม่มีศีล ขาดเมตตาธรรม” หลวงหลวงปู่ชา สุภัทโท

 “มนุษย์ไม่มีศีล ขาดเมตตาธรรม”

(คติธรรม หลวงปู่ชา สุภัทโท)

ผ้าทั้งหลายที่มาแจกญาติโยมในเวลานี้ ผ้าก็คือของผู้อื่นทานมา ถวายพระเจ้าพระสงฆ์มันมากมันเหลือ ไม่ต้องเอาไปไหน เขาทานมา ก็ทานต่อไปให้ความสุข สม่ำเสมอกันไป ไม่ต้องเก็บไว้ ไม่ต้องขังไว้ แจกไป ไม่ได้เอาไปขาย ไม่ได้เอาไปให้ญาติพี่น้อง ไม่ได้เอาไปซื้อไปขาย มันเหลือเท่าไหร่ เหลือปีนี้ก็เก็บไว้ ไว้แจก ไว้แจก พระเจ้าพระสงฆ์ที่มาจากถิ่นอื่น แจกญาติแจกโยมผู้ทุกข์ผู้ยาก ตลอดมาทุกวันนี้ แจกมาตั้งนาน ได้แจกไปแล้วก็ดีใจ ถึงแม้นผ้าหนึ่งถึงสองชิ้นก็ดีใจ เพราะว่าใจมีศรัทธา เพราะว่าใจมีเมตตาธรรม ได้ทำความถูกต้อง ไม่ได้ทำบาป ผู้ได้รับก็สบายใจ ผู้ที่ถูกแจกก็สบาย นี่กำลังของเมตตามันเป็นอย่างนี้เอง

มันมีประโยชน์จากผู้ที่ให้ไปและผู้ได้รับ นี่ท่านว่ามนุษยธรรม ทำให้คนเป็นมนุษย์ ก็คือความละอาย และความกลัวต่อบาปทั้งหลาย ธรรมที่ทำให้คนเป็นมนุษย์ เห็นมนุษย์ที่เกิดมาร่วมชาติอันเดียวกัน อยู่บ้านใดก็ตาม อยู่เมืองใดก็ตาม ถ้ามีอุบัติเหตุมันเกิดขึ้น เช่นไฟไหม้ เช่นน้ำท่วม พอได้ยินใจก็ไม่ค่อยสบาย อยากจะมีอะไร ๆ สักอย่างได้ไปช่วย หรือได้ไปพูดปลอบใจ หรือได้ไปแสดงธรรมะให้ฟัง นี่แหละสมบัติมนุษย์เป็นอย่างนี้

แต่ว่าถ้าหากสัตว์เดรัจฉานนั้นไม่เหมือนเรา อย่างเขื่อนสิรินธร เมื่อเขามาสร้างเขื่อนแรก ๆ เขามาขังน้ำไว้ในป่านี้ พวกกระจ้อน กระแต พวกอีเห็น สัตว์สาลาสิงห์ต่าง ๆ มันขึ้นหนีน้ำ มารวมตรงพุ่มไม้ ขึ้นที่ต้นไม้ ขนลูก ขนหลานมันขึ้นไป คนทั้งหลายมาเห็นก็เอาไม้ไปแทงลง เก็บเอาลูกมัน เก็บเอาไข่มัน เก็บเอาพ่อ เอาแม่มัน ตัวเล็กตัวใหญ่ เอาให้หมด ก็พากันดีใจ หมดที่นี่แล้วก็ยังหาไปทางหน้าอีก จะเอาให้หมด ไม่ให้เหลือ

ถ้าเป็นมนุษย์เราทั้งหลายนั้น น้ำจะท่วมอยู่ขนาดนั้นก็ยังมีใครมาเก็บเอาลูกเอาหลานเราไป ยังมาเก็บเอาสิ่งเอาของเราไป ยังมาเอาตัวเราไปฆ่ากินอีกซ้ำ มันจะเป็นอย่างไร ให้คิดดูแบบนี้ก็ได้ สัตว์ทั้งหลายก็เหมือนกันกับเรา ลูกมันมันก็รักเหมือนลูกแม่ออกนี่แหละ มันก็ร้องแอ๋ง ๆ นี่แหละ มันรักอย่างนั้น ลูกเราอย่างนี้ถ้ามีผู้จับไปปิ้งกินอย่างนี้ จะเป็นอย่างไร คงจะตายก่อนล่ะ พ่อกับแม่นี้ ลูกนกลูกหนู ลูกสิ่งลูกของก็เหมือนกัน มันก็คงจะเสียดายเหมือนกันกับเรา แต่มันทำอะไรไม่ได้ มันก็ร้องดิ้นรนทุรนทุราย บางคนได้ลูกมันมา ยังจับเอาลูกมันเอาเชือกไปผูก ดึงไปดึงมาให้ลูกมันร้อง ให้พ่อให้แม่มันออกมา บินมาหา แล้วยิงมัน ฆ่าเอาอีก เอาให้หมด

นี่แหละคือมนุษย์ไม่มีศีลธรรม มันน่าจะเห็น ตั้งแต่น้ำท่วมก็หนักมากแล้ว ยังจะมีคนเอาไปกินอีก มันก็เวรเท่านั้นแหละ ถ้าเป็นพวกเราจะเป็นจะรู้สึกอย่างไร ไฟไหม้บ้านเรา น้ำท่วมบ้านเรา ยังมีคนอื่นมาช่วยขนของเอาหนีไปอย่างนั้น แล้วจะมาฆ่าเจ้าของบ้านอีก สัตว์นี้ก็เหมือนกันมันเป็นทุกข์มากมานานแล้วเป็นมาอย่างนี้ แต่เราไม่เห็นมัน มนุษย์เราเหมือนกัน น้ำท่วมแต่ละปีสองปีเดือดร้อนขนาดหนักนี่

ฉะนั้นอาตมาจึงบอกว่าอย่าพากันไปทำ อย่างสัตว์ที่อยู่บนบกเหมือนกัน ไฟนี่อันหนึ่ง เผาป่าตอนแล้ง ตายหมดไข่นก ไข่หนู แมงสาป แมงมุม สัตว์เล็ก สัตว์น้อย ตายฉิบหายหมด บาปมากที่สุดคนเผาป่านี่ เป็นต้นให้หัวข่า หัวขิงตายแห้งไปหมด ตามสภาพต่าง ๆ สัตว์ทั้งหลายที่ไฟไปลวกถูกมัน ตัวมันแก่ ตัวมันเล็ก ตัวมันหนุ่ม และถูกไข่มัน แมงสาป แมงมุมตายหมด ชื่อว่าทำลายพืชบาป บาปมาก คิดว่าทำไมถึงบาปมาก ก็ลองให้ไฟไหม้บ้านเราดู น้ำท่วมบ้านเราดูสิ โอย ไม่ได้แน่ ๆ แบบนี้ นั่นแหละศีลธรรม

พระพุทธเจ้าให้พิจารณา ให้พิจารณาเจ้าของ เขามีความสุขอย่างใด เราก็มีความสุขอย่างนั้น ถ้ามีความทุกข์เช่นใด เราก็ไม่อยากทุกข์เช่นนั้น สัตว์มันก็เหมือนกัน ฉะนั้นพระพุทธเจ้าท่านจึงบัญญัติศีลข้อปาณา ฯ สัตว์ทั้งหลายที่มันเกิดขึ้นมา มันเป็นสัตว์จำพวกหนึ่งที่มีขามันมากก็ตาม จะมีขามันน้อยก็ตาม มันมีความสุข มันมีความทุกข์มันมีความปรารถนาดี อืม ต่างคนก็ต่างแสวงหาความอยู่ความกิน ให้มันพ้นจากทุกข์นั่นเอง ถ้ามีผู้ใดไปตัดรอนอย่างนั้น ก็เรียกว่ามันเป็นบาปมาก นี่ลักษณะศีลธรรม นี่คือพื้นมนุษย์ เป็นมาแต่ไหนแต่ไรมา

มนุษย์เราเป็นทุกขภัย น้ำมาท่วม ไฟมาไหม้ มันยากมันจน ก็ยังมีผู้มาช่วยเหลือ แต่สัตว์นั้นไม่มี สัตว์นี้มันเป็นทุกข์มาตั้งแต่นมนาน

ดังนั้นพระพุทธเจ้าท่านจึงตรัสว่าพวกเราอย่าได้เวียนเกิดไปเป็นสัตว์ ถ้าเวียนไปเกิดเป็นสัตว์ สัตว์อะไรก็ตามมันลำบากมาก ไปเกิดเป็นไส้เดือนเขาก็เอาไปใส่เบ็ด เกิดเป็นกบเป็นเขียด เขาก็เอาไปแทงไปเสียบ ดีไม่ดี เอาเบ็ดเสียบก้นมันใส่เบ็ดเพื่อล่อปลา ให้ปลามากิน พวกเราไปเห็นก็เฉย เพราะว่ามันไม่ได้เสียบก้นเรานี่ ลองเอามาเสียบก้นเราดูสิ หรือเบ็ดมาเกาะหลังเรา แล้วเอามือตบน้ำแปะ ๆ ดูนั่น รอให้ปลาตัวใหญ่มากินเรา ทั้งเจ็บก้น ทั้งกลัวตาย สารพัดอย่าง เราไปเห็นอย่างนั้นก็ไม่พิจารณา มันว่ายน้ำลอยน้ำ จนจะตาย อาตมาว่า ถ้าพวกนี้มันมีอำนาจน่ะ ถ้ามันหลุดออกจากเบ็ดได้นะ มันจะมาเผาบ้านเราหมดทุกคนเลยล่ะ ไม่ให้เหลือแน่ ทำบาปมันมากขนาดนั้น

คนเราเหมือนกัน ลองดูเอาโยมพ่อใหญ่นี้ เอาคันเบ็ดไปเกาะที่ก้นดูแล้วหย่อนลงน้ำดู ถ้าเบ็ดหลุดออกจากก้นได้นะ ตายหมดล่ะคนที่ทำน่ะ นี่แหละท่านว่า ต้องคิดถึงคนอื่น และก็คิดถึงเรา แล้วคิดถึงเรา คิดถึงผู้อื่น สัตว์ทั้งหลายเหล่านี้แหละท่านให้พิจารณา ฯลฯ

ธรรมะคำสอนหลวงปู่ชา
เทศน์อิสาน
เรื่อง “แจกผ้าวัดเขื่อน”