2384.”กำนันจะเอาปืนมายิงหลวงปู่ตื้อฯ”

“กำนันจะเอาปืนมายิงหลวงปู่ตื้อฯ…ต่อมาท้องแตกตายนำศพไปฝัง ยังถูกฟ้าผ่าหลุมฝังศพอีก”

ท่านพระอาจารย์ไท ฐานุตฺตโม เล่าเรื่องกรรมของกำนันวสาที่ชอบดุด่ากล่าวหาหลวงปู่ตื้อและจะยิงหลวงปู่ไว้ดังนี้
“ออกจากนั้นแล้ว ก่อนจะหนีจากอำเภอผือนี่ กำนันวสา กำนันวสานี่เป็นนักเลงอันธพาล เรียกว่าเจ้าพ่อในย่านนั้น
“บ๊ะ ! อาจารย์ธรรม (พระ) มาอยู่นี่มันโพดไปบ๊อ (มันเกินไปหรือไม่) เขาก็ถือผีหลายนะ เทศน์ครั้งใดก็พุทโธ ธัมโม สังโฆ เทศน์ครั้งใดก็พุทโธ ธัมโม สังโฆ เทศน์อย่างใดก็พุทโธ ธัมโม สังโฆ พุทโธ ธัมโม สังโฆนั้นมันดีหม่องได๋ (ดีตรงไหน) ก็ไตรสรณคมน์อยู่นั่นละ กรรมฐานนี่เทศน์”
“มันบ่ได้ภาวนานะ มาหาสี้ (เย็ด) ควายเอ้ยว้า เออนี่”
บ๊ะ ! น้อ ผู้เฒ่าว่า “คนมาภาวนา พระมาภาวนา มาหาสี้งัวสี้ควายล่ะเด้อ อีตาวสานี่”
ผลสุดท้ายตั้งใจว่ามาถามเณร “เณร ไตรสรณคมน์นี่ดีขนาดไหน ถ้ายิงไม่ออกก็จะเรียนด้วย จะเอาด้วย”


รู้ข่าวไปถึงครูบาเฒ่าองค์หนึ่ง ครูบาเฒ่าองค์นั้นเป็นคนเคารพนับถือมาก อีตาวสาบวชเป็นเณรก็บวชกับท่านอาจารย์องค์นั้น บวชเป็นพระ ผู้เฒ่าก็เป็นพระอุปัชฌาย์ให้ ก็เลยเรียกมา
“ตาวสา กูได้ยินข่าวว่า มึงด่าพระธุดงคกรรมฐาน พระธุดงคกรรมฐานเป็นเชื้อของตระกูลโคตมะพุทธจริงๆ ผู้ใดไม่มีบุญวาสนาบารมี จะออกธุดงคกรรมฐานไม่ได้ กูบวชเข้ามานี่ กูก็พยายามอยากไปธุดงคกรรมฐาน กูไปไม่ได้ ติดนั้นติดนี้ โดยเฉพาะยิ่งอุปัชฌาย์กูเป็นมา กูนี่บวชพระมาเป็นร้อยๆ เลย ทั้งเณร ลูกศิษย์ กูยังไม่เคยเป็นธุดงคกรรมฐานเลย คุณหลานมาอยู่ในย่านนี้ก็เคยไปมาหาสู่ กูเห็นท่านตั้งแต่เป็นผู้น้อย ก็ยังเคารพนับถือ มึงต้องไปสมมา (ขอขมา) คารวะ ไม่ไปแล้วมึงอย่ามาหากู หมอนี่มันเกินไป มันไปหาดูถูกพระเจ้าพระสงฆ์นี่” ผู้เฒ่าว่า ผลสุดท้าย “ครับๆ ผมจะไปหลวงปู่” แต่ไม่ไป

เมียกำนันมาใส่บาตร ผู้เฒ่าก็ถามภาษาพื้นบ้าน “แม่ออก บักวสามันไปสมมาคารวะอาจารย์กรรมฐานหรือยัง ?”
“โอ้ย ! บอกก็บ่ (ไม่) ไป บ่ไป ท่าน”
“เอ้อ ! บักวสา มึงบ่ไปสมมาคารวะพระเจ้าพระสงฆ์ มันมาหากูบ่ได้ละเด้อ (นะ) นี่”
ผลสุดท้ายก็ถามเณรอีก รู้ว่าข่าวอันนี้ออกไป ข่าวนี้ออกไป ชาวบ้านที่อยู่ เอ๊ะ ! ไปอยู่คนละหัวบ้านใกล้กัน

“ท่านก็ไม่ได้ไปบิณฑบาตบ้านนั้น แต่ทำไมจะมายิงพระเรา บ้านผู้เฒ่าอยู่ด้วยกัน พอควรแล้วเอาเถอะ เตรียมปืนเลย ถ้ากำนันวสามายิงพระเรา เราก็จะยิงมัน”
เอ๊ะ ! มันจะเป็นสงครามโยมระหว่างแย่งพระกัน มันจะมีเรื่อง หลวงปู่ตื้อก็เลยหนี หนีขึ้นพระบาท หนีอีตาวสาได้ ๓ วัน ตาวสามา
“เณรๆ ไอ้ครูบากรรมฐานไปไส (ไปไหน) ครูบาใหญ่เจ้า !”
“ขึ้นพระบาทแล้ว”
“เอ้ย ! ยัดปืนมา ๒ ลูก ว่าจะมาลองเบิ่ง (ลองดู) นี่นะ เณร”
ถ้ายิงบ่ออกเจ้าว่าไตรสรณคมน์ ถ้ายิงออกบ่เชื่อ เชื่อกรรม พอดีไม่นานเท่าที่ควร อีตาวสานั้นท้องอืด ไม่ขี้ ไม่เยี่ยว อืดไปอืดมา ท้องแตกเลอะขาทั้ง ๒ ข้างตาย แล้วก็ไปนิมนต์พระหลวงปู่นั่น วัดหลวงปู่นั่น


“ไม่ได้ๆ หมอนี่มันไม่ฟังกู กูเสียใจมาก บวชเป็นเณรกูก็บวชให้ บวชเป็นพระกูก็ได้บวชให้ กูบอกไปสมมาคารวะ มันก็ไม่ไป อยู่ดีๆ ก็หาเรื่องจะเอาปืนไปยิงพระ กูไม่ให้พระเณรวัดกู ไม่ให้ไปสวดมาติกาให้ เอาไปหนี เอาไปหนี”
ผลสุดท้ายเขาก็เลยหามไปฝัง ฝังแล้วไม่ได้กี่วัน ฟ้าผ่าหลุมอีก ๓ ที อีตากำนันคนนั้น หลวงปู่ตื้อว่าอย่างนั้น เมื่อเหตุการณ์อยู่อย่างนั้น หลวงปู่ก็อยู่พระบาทบัวบก”《

***ขออนุโมทนา ขอขอบคุณเจ้าของภาพและข้อความ ขออนุญาตเผยแผ่เป็นธรรมทานแก่ผู้ที่มีความศรัทธา ข้อความข้างบนนี้เป็นส่วนหนึ่ง จากหนังสือ “ประวัติ ท่านพระอาจารย์ตื้อ อจลธมฺโม” มูลนิธิพระสงบ มนสฺสนฺโต ต.หนองกวาง อ.โพธาราม จ.ราชบุรี หน้า ๔๓ – ๔๕ สาธุๆๆ***

error: ถ้าจะก๊อปกรุณาให้เครดิตท่านเจ้าของบทความ
%d bloggers like this: