2251.เทวดาหลายแสนมาขอให้ท่านอาจารย์ลี สร้างพระพุทธรูปไว้ให้เขากราบไหว้
“ท่านอาจารย์ลีฯ ระหว่างเดินธุดงค์จากเมืองอุบล จะเข้ากรุงเทพฯ ไปปักกลดตีนภูเขาปากช่อง ตอนกลางคืนภูมิเทวดาหลายแสนมาขอให้ท่านสร้างพระพุทธรูปไว้ให้เขากราบไหว้”
》”ท่านอาจารย์ลี (ธมฺมธโร) เพิ่นเล่าให้ฟังว่า เมื่อคราวเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เดินธุดงค์จากเมืองอุบล จะเข้ากรุงเทพฯ พอถึงปากช่อง ก็ไปปักกลดอยู่ตีนภูเขา เขาฮ้องชื่อภูสีเสียดอ้า อยู่แถวกลางดง พักอยู่หลายวัน ขึ้นไปเสาะหาถ้ำที่ภาวนาข้างบน แต่ก็ไม่ได้ ตกกลางคืน รุกขเทวดา ภูมิเทวดาหลายแสนมาขอให้ท่านอาจารย์ลี (ธมฺมธโร) ช่วยสร้างพระพุทธรูปไว้ให้เขากราบไหว้
ถามว่ามาแต่ไหน? เทวดาว่า “มาจากดงพญาไฟ มาจากเขาใหญ่”
ทำไมอยากได้?
“จะได้กราบไหว้สักการบูชา”
ท่านอาจารย์ลี (ธมฺมธโร) ก็ไม่รับปากบอกว่า “อาตมาเป็นพระธุดงค์ไปเรื่อยๆ ไม่มีทรัพย์พอที่จะสร้าง ได้ก็ได้แต่พระภายในนี้เอง”
เทวดาก็ว่า “ต่อไปก็ได้ขอให้มาสร้างให้”
อันนี้ท่านอาจารย์ลี (ธมฺมธโร) เพิ่นเล่าให้ฟังเมื่อคราวอยู่ถ้ำพระสบาย เพิ่นยังชวนให้คิดอ่านพิจารณา ว่าจะเป็นไปได้อยู่หรือ จะสร้างไว้บนภูเขา คนผ่านไปผ่านมาเขาจะได้เห็น จะได้ยกมือไหว้
ผู้ข้าฯ ก็ว่า “ท่านอาจารย์คิดอ่านอย่างใดครับ?”
เพิ่นว่า “จะให้สูง ๔๕ เมตร พระนั่งประทานพร
หน้าตักให้ได้ ๑๓ วา เท่ากับข้อธุดงค์ เพราะผมเดินธุดงค์แล้วพักอยู่ที่นั่น แล้วได้นิมิต ขอให้ท่านจามพิจารณาช่วยด้วยว่าผมนี้จะได้สร้างไหม?”
“โอ… ท่านอาจารย์ผมจะรู้จักอันใดสุดแท้แต่ครูบาอาจารย์เถอะครับ เมืองลพบุรี ท่านเจ้าคุณพระอุบาลีฯ กับท่านเจ้าคุณวัดมณีฯ เพิ่นก็ยังสร้างได้ อันนี้ท่านอาจารย์ก็ปรารภกับกับศรัทธาผู้ใจบุญ ก็จะยากอะไร คงได้แน่นอน”
“แต่อายุของผมไม่ยืนหนาท่าน ชีวิตนี้ ผลกรรมฆ่าคนมามาก ยุคสงครามฆ่าแขก ถ้าหากเขาสร้างให้ ท่านไปช่วยอธิษฐานจิตให้ด้วยเน้อ”
ทั้งนี้แต่นั้นมาได้หลายปี นายทหารพลเอกคนหนึ่ง เขามาสร้างถวายให้ท่านอาจารย์ลี (ธมฺมธโร) อยู่หลังวัดหลวงพ่อเมตตาหลวง กลางดง ปากช่อง ผู้ข้าฯ ก็เข้ากรุงเทพฯ ผ่านไปผ่านมาแต่ก็ยังไม่ได้ขึ้นไปดูใกล้ๆ สักที ได้แต่ยกมือไหว้อยู่แต่ทางรถนี้ ระลึกได้อยู่คำของท่านอาจารย์ลี (ธมฺมธโร) ฝากไว้ เพิ่นคงจะรู้จักมาก่อนล่ะว่าต้องได้สร้างแน่นอน เพิ่นจึงสั่งความไว้
หลวงพ่อเมตตาหลวงนี้แต่เมื่อคราวเป็นเณรอยู่ขอนแก่น วัดเหล่างาโคกโจด เพิ่นเป็นเณรใหญ่บวชก่อนผู้ข้าฯ ๒ ปี เป็นเณรอยู่วัดศรีจันทร์ แต่ก็ออกไปช่วยทำเสนาสนะอยู่ เคยได้รู้จักพูดคุยกันอยู่ เพิ่นเป็นคนน้ำพอง ขอนแก่น สมัยนั้นฮ้องชื่อเพิ่นว่า “เณรสิงห์”
แต่ครูบาอาจารย์พากันฮ้องว่า “สิงหา” ต่อมาได้เป็นพระได้เป็นเจ้าคุณฯ คาถาที่เพิ่นใช้คือ เมตตาหลวง เขาจึงฮ้องหลวงพ่อเมตตาหลวง เมตตาตนเอง เมตตาให้สัตว์โลกทั้งหลาย
ท่านอาจารย์ลี (ธมฺมธโร) วัดอโศการามนี้เก่งหลายอย่าง แสดงฤทธิ์ก็เก่ง เทศนาก็เก่ง ฝึกหัดคนก็เก่ง การก่อสร้างก็เก่ง สร้างเจดีย์ในถ้ำพระสบาย คิดอยากสร้างเจดีย์หมู่ ๑๓ องค์
การปฏิบัติของเพิ่นก็เก่ง ถึงข้อวัตรข้อธุดงค์ ปฏิบัติเชิดชูธุดงควัตรก็เก่ง แต่หนีผู้คนไม่พ้น ไปอยู่ไหนเขาก็หุ้มรุม สุดท้ายไปติดอยู่ริมทะเลสมุทรปราการ ไปอยู่เลี้ยงยุงริมน้ำทะเล หนีไปไหนไม่ได้ เพิ่นชอบที่สุด เพิ่นว่า วัดถ้ำพระสบาย อยู่แล้วสบาย ได้ความสุข ชื่อถ้ำก็เพิ่นนั้นแหล่ะเป็นผู้ตั้งไว้ให้ แต่คนไปพบถ้ำคนแรก คือ ท่านอาจารย์น้อย (สุภโร) ท่านอาจารย์น้อย (สุภโร) รู้จักกับพวกชาวบ้าน พวกคนหาของป่า พวกนายพรานเป็นคนของเจ้าแม่ป้วน ณ ลำปาง”《
***ขออนุโมทนา ขอขอบคุณเจ้าของภาพและข้อความ ขออนุญาตเผยแผ่เป็นธรรมทานแก่ผู้ที่มีความศรัทธา ข้อความข้างบนนี้เป็นส่วนหนึ่ง จากหนังสือ “ธรรมประวัติ หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ ผู้มากมีบุญ” จัดพิมพ์โดย คณะศรัทธาในองค์หลวงปู่จาม มหาปุญฺโญ วัดป่าวิเวกวัฒนาราม หมู่ ๙ บ้านห้วยทราย ต.คำชะอี อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร หน้า ๔๐๒ – ๔๐๓ สาธุๆๆ***
