2091.”หลวงปู่ตื้อฯ…ผจญผีใหญ่ไม่นุ่งผ้า”

“หลวงปู่ตื้อฯ…ผจญผีใหญ่ไม่นุ่งผ้า”

》พระอาจารย์ไท ฐานุตฺตโม ได้เล่าเรื่องหลวงปู่ตื้อผจญผีใหญ่ไม่นุ่งผ้า ดังนี้

“ผลสุดท้ายอยู่ในอำเภอผือนั้น หลวงปู่ตื้อว่า มีบ้านหนึ่งนึกว่าเป็นบ้านหนองแวง ตรงนั้นผีดุ มันเป็นผีดุ สมัยก่อนบ้านเก่าแก่โบรงโบรณ ก็เหลือเกิน บางวันยังไม่มืด บางทีร้องห่มร้องไห้แหละ ตอนบ้านเก่านะ หลวงปู่ตื้อก็ไปภาวนาอยู่นั่นน่ะ หลวงปู่แหวนยังไม่ให้ไปกับเณรให้อยู่บ้านติ้วเสียก่อน หลวงปู่แหวนสมัยนั้นอุ่นเครื่องใหม่ๆ หลวงปู่แหวนเราที่สิ้นเมื่อไม่กี่วันมานี้ไปภาวนาอยู่
ไปภาวนาแล้วก็ไปเดินจงกรมแล้วฮั่นนี่ (ทีนี้) หลวงปู่ตื้อว่า เดือนง้ายหงายสว่างมาก มีต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งมันล้มอยู่นั่น ก็หน้าดือน ๓ โยมก็เอาหญ้าคาไปทำกระต๊อบให้อยู่ อยู่องค์เดียวเดินจงกรม
เอ๊ะ ! ทำไมไม่ถึงสักที คล้ายๆ ว่าเงาต้นไม้ขนาดนี้ เราเดินไปถึงเงาต้นไม้แล้วจะกลับ เงาต้นไม้ทำไมขยับไปขยับมา ดูใกล้ๆ แล้ว ป๊าดโธ่ ! ผีใหญ่ไม่นุ่งผ้า ลูกกระโปกขนาดตุ่ม ไม่ใช่ธรรมดา
“มึงตาย” หลวงปู่ตื้อว่า “มึงไม่รู้จักหลวงตาตื้อหรือ” ไพหญ้า (หญ้าคาที่นำมามัดกับลำไม้ทำเป็นแผ่น ใช้มุงหลังคาเหมือนกังสังกะสี) มันเหลืออยู่ ไม้ขีดเข้าไปใส่ไพหญ้า ก็วิ่งเข้าว่าจะเผาลูกกระโปกมันจั๊กหน่อย เอาแล้ว ไม่อยู่ วิ่งเข้าต้นม่วงไข่ เอาตีนเกี่ยวต้นมะม่วงไข่ก็หย่อนหัวลงแกว่งหัวเหมือนกับชิงช้าสวรรค์นรกอะไรนั้น ผมควกเคียกๆ อีกแล้วๆ มาเวียนเอากูอีกแล้วนั่น ก็จุดไฟ จับไพหญ้าก็วิ่งเข้าใส่ โน่น…วิ่งขึ้นยอดโน่น “มาหาเล่นกูเนาะผีตัวนี้” ก็เลยไปถ่าย ไปถ่ายมันไปส่ายต้นไม้ เขย่าๆ ต้นไม้ด้านหลัง มันเฝ้าไหเงินไหทอง มันไปฝังไว้หน้าโบสถ์ อีตาทิดสอน หลวงปู่ว่า
“บักทิดสอน มึงจะมาหลอกกินขี้กูนี่ มึงจะมาหลอกเอาอะไรล่ะ กูมาภาวนา สงสัยมึงทิดสอนมึงจะกินขี้กู มึงถึงมาหลอกกู”
โอ๊ย ! มันสู้ ตีต้นไม้ ทึ่มๆๆ หลวงปู่ว่า ไปอยู่นั่นก็นานอยู่”《

***ขออนุโมทนา ขอขอบคุณและขออนุญาตเผยแผ่เป็นธรรมทานแก่ผู้ที่มีความศรัทธา ข้อความข้างบนนี้เป็นส่วนหนึ่ง จากหนังสือ “ประวัติ ท่านพระอาจารย์ตื้อ อจลธมฺโม” มูลนิธิพระสงบ มนสฺสนฺโต ต.หนองกวาง อ.โพธาราม จ.ราชบุรี หน้า ๕๐ – ๕๑ สาธุๆๆ***