2080.ระเบิดไม่ได้แตะกระเบื้องบางโคล่หรอก

#ระเบิดไม่ได้แตะกระเบื้องบางโคล่หรอก คำพูดที่ติดตราตรึงใจคนเก่าแก่แสดงถึงความมั่นใจในสิ่งที่คุ้มครองให้พ้นเภทภัยที่ชื่อว่าระเบิดบางโคล่มีอะไรดี?
เหตุใดจึงรอดพ้นเหล็กไฟมัจจุราชที่ผลาญเผาบ้านเรือนและชีวิตผู้คนในมหานครแห่งนี้เมื่อ70กว่าปีล่วงมาแล้ว เมื่อเสียงหวอเตือนภัยลั่นมาเป็นสัญญาณเตือนให้หาที่หลบกำบัง #แต่………มีพระเถราจารย์รูปหนึ่งไม่หวาดหวั่นในภยันตรายแต่อย่างใดใจของท่านเปี่ยมด้วยเมตตากรุณาสุดจะประมาณได้ คงมากกว่าน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยา
ที่ไหลรินไม่ขาดสาย

ไม่ต้องสงสัยนะครับผู้เขียนเกิดทันหรอเล่าเป็นฉากๆๆจะเล่าละเอียดกว่านี้ก็ได้กลัวคนอ่านจะเบื่อกันไปก่อนคุณย่าเกสรท่านถ่ายทอดไว้
ย่าของครูเกิดและเติบโตที่บางโคล่นี่ครับเกิดในสมัยรัชกาลที่6ในส่วนของมารดาท่านเป็นหม่อมหลวงเป็นนางข้าหลวงอยู่ในพระบรมมหาราชวังภายหลังออกเรือนก็มาอยู่บ้านสามี
ในส่วนบิดาสายสกุลบุนนาคและสายย่าของท่านเป็นสายเลือดบางโคล่โดยแท้นับญาติได้ถึงหลวงปู่ก็มีศักดิ์เป็นหลวงอา ที่ดินอยู่บริเวณคลองบางโคล่สารคนพื้นที่คงรู้ดีว่าอยู่ตรงไหนและคลองบางโคล่วัดสามารถพายเรือออกไปยังวัดในและวัดนอกได้คุณย่าเป็นหญิงไทยที่ทั้งเด็ดเดี่ยวและเรียบร้อยด้วยต้องตามมารดาของท่านเข้าเฝ้าเจ้านายในวังตั้งแต่เด็กๆจนสาวเมื่อแต่งงานนิมนต์หลวงปู่พุ่มเจริญพระพุทธมนต์นับเป็นสิริมงคลอย่างยิ่งในชีวิตคนในพื้นที่นี้จะเรียกขานท่านว่าคุณนายเกสรซึ่งย่าก็ไม่ชอบเค้าเรียกกันมาซะจนติดปากเล่าประวัติย่าซะยาวจะได้ทราบถึงที่มาที่ไปว่าคนเล่ามีจริงไม่ได้นิยายมาให้อ่านและถ้ากล้ามุสาคงตกนรกหมกไหม้กัน

เหตุการณ์ที่ประจักษ์แก่สายตาของท่านคือภาพผู้คนไปชมบารมีอภิญญาของหลวงปู่ท่านบริกรรมคาถาเหล่าระเบิดร่วงมาร่อนหาแม่น้ำหมดตกลงไปดับเป็นเขม่าดำลอยน่ากลัวไม่ระเบิดพระนครและธนบุรีถูกเครื่องบินฝ่ายสัมพันธมิตรโจมตีทิ้งระเบิดระหว่างปี พ.ศ. 2485 ถึง 2488 รวม 34 ครั้ง สถานที่ที่ถูกโจมตีได้แก่ สถานีรถไฟหัวลำโพง สถานีรถไฟบางกอกน้อย สถานีรถไฟช่องนนทรีย์ สถานีรถไฟบางซื่อ โรงงานซ่อมสร้างหัวรถจักรมักกะสัน โรงไฟฟ้าวัดเลียบ โรงงานปูนซีเมนต์บางซื่อ สะพานพุทธยอดฟ้า สะพานพระราม 6 ท่าเรือคลองเตย สนามบินดอนเมือง สถานทูตญี่ปุ่น ที่พักและคลังอาวุธของทหารญี่ปุ่น ที่ตั้งปืนต่อสู้อากาศยานบริเวณถนน กาติ๊บ สนามเป้า กองสัญญาณทหารเรือข้างสวนลุมพินี ประตูทดน้ำบางซื่อ โรงเก็บสินค้าและโรงงาน การทิ้งระเบิดในระยะแรก ระหว่างปี 2486 ถึงกลางปี 2487 เป็นการโจมตีทิ้งระเบิดในเวลากลางคืน ต่อมาในเดือนมิถุนายน 2487 จึงได้เริ่มโจมตีทิ้งระเบิดในเวลากลางวันการทิ้งระเบิดมีการทิ้งผิดเป้าหมายที่ต้องการเป็นจำนวนไม่น้อย
เป็นเราจะลงหลุมเหรอถ้าพระสงฆ์ที่เราศรัทธาออกมาปกป้องเราถึงเพียงนี้ข้าพเจ้านับถือน้ำใจของบรรพบุรุษทั้งหลายที่กล้าหาญและมีเมตตาธรรมสูงสุดคนต่างบ้านต่างถิ่นมาขอพึ่งใบบุญหลวงปู่มาอยู่กันตามสวนสมัยอดีตต้นหมากยังมีมากอยู่สามารถนำมาขัดแตะเป็นฝาให้ผู้คนมาอาศัยกันได้ขนมที่ดีที่สุดยามนั้นคือข้าวต้มผัด คุณย่าทำแจกจ่ายไปถึงขนาดต้องมัดเป็นพวงแล้วต้มแทนการนึ่งซึ่งจะเร็วทันกินกว่าคนไทยด้วยกันช่วยเหลือกันตามกำลังที่มี

อาสนะหลวงปู่พุ่ม
และนี่ก็เป็นอีกเกร็ดเรื่องราวมหัศจรรย์คงด้วยเพราะบุญบารมีธรรมที่หลวงปู่พุ่มท่านได้บำเพ็ญมาแม้ท่านจะล่วงลับจากเราไปนานแล้วแต่ข้าพเจ้าเชื่อเสมอว่าแสงสว่างแห่งธรรมที่หลวงปู่ยึดถือปฏิบัติยังส่องสว่างคุ้มครองเราเสมอ
ข้อมูลจาก
ชมรมศิษยานุศิษย์หลวงปู่พุ่ม วัดบางโคล่นอก