1805.คนเก่งจริงเค้าไม่คุยโอ่คุยฟุ้งหรือทับถมใคร

#คนเก่งจริงเค้าไม่คุยโอ่คุยฟุ้งหรือทับถมใคร
#แม้คนที่ด้อยกว่า
“ผ้าขาวม้าแดง กินหมาก ”

ลุงนาค จงกล ท่านเป็นศิษย์อาวุโส ของคุณพ่ออาจารย์ฟ้อน ดีสว่าง และท่านรับราชการเป็นเจ้าหน้าที.ป่าไม้อยู่ที่บุรีรัมย์ ” (ลุง นาค ท่านจะผูกพันธ์ กับ หลวงพ่อหนู จะไปมาหาสู่กันตลอด จะเห็นหลายๆๆภาพที่ท่านได้ถ่ายรูป ร่วมกับหลวงพ่อหนู)

ในยุคสมัยสร้างอุโบสถ์ในวัดสุนทรพิชิตาราม…………อีกทั้งศิษย์สายหลวงพ่อหนู ต้อง เอ่ยปากบอก ว่า ลุงนาค จงกลท่านนี้ เก่งพระคาถาอาคมขลัง เป็นเอกอุ…………ลุงนาคท่านยังเคย เรียกเข็มทองในตัว ปล่อยออกจากร่างกาย ใส่ต้นกล้วยในวัดให้ปู่แม้น ดูว่าวิชาเข็มทองของสายวิชาของคุณพ่ออาจารย์ฟ้อน ดีสว่าง.ยังสมคำว่าขอให้เกิดบันดานในจิต ขอให้พิศดารในใจ

มีอยู่ครั้งนึง ท่านเข้าไปถิ่นเขมรพวกเลี้ยงช้าง เจอพวกเขมรกำลังเล่นวิชา โดยเอาปลายเชือกประกำฝังลงดินไปประมาณ1คืบ (25ซม) แล้วบอกให้คนดึงปลายอีกข้างนึง ปรากฏว่าไม่มีใครดึงออกได้ ขนาดใช้หลายคนช่วยกันก็ดึงไม่ออก ที่สุดเอาช้างมาดึงก็ยังดึงไม่ออก ลุงนาคท่านจึงเดินเข้าไปขอลองดึงดูบ้าง ท่านแค่ใช้มือรวบเชือกแล้วดึงขึ้นด้วยวิชาของคุณพ่ออาจารย์ฟ้อน ดีสว่าง

เชือกก็หลุดขึ้นจากพื้นดินง่ายดาย ทุกคนต่างตะลึงกันหมด ส่วนเจ้าเขมรคนที่ใช้วิชาฝังเชือก ก็กลัวถูกลุงนาคคัดวิชาของตนออกหมด จึงรีบวิ่งออกมาคุกเข่าลงแล้วก้มกราบเท้า ลุงนาค ขอร้องว่าอย่าคัดวิชาของเขาออกเลย แต่ลุงนาคท่านก็อธิบายให้ฟังว่า ท่านไม่มีเจตนาลบหลู่ทับถมวิชาใคร เพียงแต่อยากลองวิชาของครูบาอาจารย์ที่เรียนมาก็แค่นั่นเอง คนเก่งจริงเค้าไม่คุยโอ่คุยฟุ้งหรือทับถมใคร แม้คนที่ด้อยกว่า

ภาพคณะศิษย์อาจารย์เอกใหญ่เรียบเรียงพิม 28/2/60
Cr.วัตถุมงคล สะหัสสะเนต