1544.ตำนานการเขียนผง หลวงปู่กลิ่น วัดสะพานสูง

ตำนานการเขียนผง หลวงปู่กลิ่น วัดสะพานสูง
ในสมัยโบราณ เกจิอาจารย์เวลาจะสร้างวัตถุมงคลใดๆ จะทุ่มเท ทำออกมาให้ดีที่สุด ถ้าเป็นเนื้อผง ก็จะทำการลบผงวิเศษต่างๆ เมื่อนำมาพอกตะกรุด หรือทำพระปิดตา ก็จะมีความศักดิ์สิทธิ์ ตั้งแต่ยังไม่ปลุกเสก

เมื่อครั้งสมัยหลวงปู่เอี่ยม จะเริ่มสร้างพระสร้างตะกรุด ท่านได้ไปเรียกชีปะขาวจันทร์ ผู้สำเร็จวิชาทำผงต่างๆ มาช่วยลบผงให้ ว่ากันว่า ชีปะขาวจันทร์ เป็นนักสิทธิ์ที่วิชาเข้มขลังนัก สามารถอยู่ในอุโบสถ เป็นเวลา ๗ วัน โดยไม่หลับไม่นอน ไม่ถ่าย

ต่อมายุคปลายชีวิต ของหลวงปู่เอี่ยม ท่านได้ให้เหล่าลูกศิษย์ท่าน ช่วยลบผงให้ บรรดาลูกศิษย์ท่านที่ทราบชื่อมีอยู่สามองค์ แต่ทั้งหมดที่ช่วยลบผงมีเป็นสิบๆองค์ ที่ทราบชื่อ มีหลวงปู่คง หลวงปู่กลิ่น พระแฉ่ง แต่ตอนหลังสึกไป คนนี้มีศักดิ์เป็นลุงหลวงตาวาส และได้ถ่ายทอดวิชาบางอย่างให้หลวงตาวาส

ต่อมา สมัยยุคหลวงปู่กลิ่น ท่านดำริจะสร้างพระ เพื่อไว้แจกงานแซยิด ตัวท่านก็ทำการลบผง แต่เห็นว่า ถ้าลบองค์เดียวคงไม่พอ จึงให้พวกพระลูกวัด ที่เป็นศิษย์เรียนวิชา ช่วยท่านลบด้วย

เมื่อหลวงปู่กลิ่นท่านว่าง ก็จะมาเดินดูลูกศิษย์ลบผง เห็นลูกศิษย์ลบผงแบบเก่า คือ เมื่อเขียนเสร็จก็ใช้ไม้ไผ่กวาด ก็ได้ผงนิดเดียว

หลวงปู่กลิ่น ท่านจึงแนะว่า ท่านลบผงแบบนั้นก็ได้ผงนิดเดียว ไม่ทันกิน ลูกศิษย์เลยถามท่านว่า แล้วให้ทำอย่างไรครับ หลวงปู่กลิ่น จึงหยิบดินสอพอง เขียนนะบนกระดาน เวลาลบเป็นนะโมพุทธายะ ท่านใช้ตัวดินสอลบ จึงได้ผงเพิ่มอีกบานเลย
ที่มา ศิษย์สายวัดสะพานสูง