838. “คุณพ่อเที่ยง น่วมมานา” หนึ่งในปรมาจารย์ด้านการสักยันต์แห่งสยามประเทศ กับ 7 เรื่องราวความขลังอันเหลือเชื่อ!
อาจารย์เที่ยง น่วมมานา วัดทอง (วัดสุวรรณาราม) เขตบางกอกน้อย กรุงเทพฯ อาจารย์เที่ยงท่านนี้เป็นฆราวาสจอมขมังเวทย์ที่เรียนวิชาต่างฯมามากมาย ประวัติท่านผมไม่ทราบชัดเจน แต่ลูกศิษย์ของท่านพูดใด้เลยว่าเยอะจริงฯ สมัย 30-40 ปีก่อนไม่มีใครไม่รู้จัก พ่อเที่ยง วัดทองแน่นอน
โดยวันนี้เราขอนำ เรื่องราวความขลัง 7 เรื่องของคุณพ่อเที่ยง มาให้ฟัง ดังนี้…
เรื่องที่ ๑
เมื่อครั้งหนึ่งพ่อเที่ยงจะหยิบพระจากบนหิ้ง มาแจกลูกศิษย์ ด้วยหิ้งพระสูงท่านจึงต่อเก้าอี้ แล้วพลัดตกลงมา แขนจึงไปถูกกับเข็มสักที่ตั้งหงายอยู่ กลับไม่มีบาดแผลแม้รอยบางบอน แต่เข็มสักบิดเบี้ยวไปเลย ท่านก็หันมายิ้มแล้วบอกกับศิษย์ว่า “คนแก่แล้ว หนังมันหย่อนยาน เลยไม่เข้า” แล้วก็ทำการลับเข็มสักใหม่เป็นการใหญ่เลยทีเดียว
เรื่องที่ ๒
เมื่อครั้งที่พ่อเที่ยงกลับมาจากข้างนอก กำลังจะกลับบ้าน ฝนเกิดตกซะก่อน ก็ต้องพากันเดินตากฝนกลับพอมาถึงที่บ้านแล้ว กลุ่มลูกศิษย์ก็พากันหาผ้ามาให้ท่านเช็ดตัวเป็นการใหญ่เลยเพราะกลัวว่าท่านจะเป็นหวัด พอหยิบผ้ามากำลังจะยื่นให้ท่านกลับพบว่า ตัวท่านไม่เปียกฝนเลยแม้แต่น้อย
เรื่องที่ ๓
เมื่อตอนพ่อเที่ยงไม่สบายอยู่ที่โรงพยาบาลลูกศิษย์ของท่านคนหนึ่งหลังจากกลับจากธุระแล้ว ระหว่างขับรถ กำลังชั่งใจอยู่ว่าจะนำของกินไปให้แม่ก่อน หรือว่าจะไปเยี่ยมอาจารย์ก่อน เมื่อคิดแล้วก็วนรถกลับไปเยี่ยมอาจารย์ที่โรงพยาบาล เมื่อตอนจะกลับพ่อเที่ยงก็บอกกับศิษย์คนนั้นว่า “รีบกลับเอาของกินไปให้แม่เถอะ” ทั้งๆที่ไม่ได้บอกกล่าวเรื่องนี้เลย แต่ท่านก็สามารถทราบได้
เรื่องที่ ๔
มีคนรู้จักท่านคนหนึ่ง (ไม่แน่ใจว่าเป็นเพื่อนของท่านหรือป่าว) ข้องใจ สงสัย อยากรู้ว่าผีมีจริงหรือป่าว เลยเข้ามาถามกับพ่อเที่ยง ท่านก็ตอบกลับไปว่า “มีจริง” แล้วก็นัดเวลาให้มาพบท่านแล้วพาไปที่หนึ่ง (คาดว่าจะเป็นป่าช้า) หลังจากนั้นก็ทำเอาคนอยากรู้หัวโกร๋น ไม่สบายไปหลายวันเลยทีเดียว เพราะท่านรู้จริง ทำได้จริง พิสูจน์ได้
เรื่องที่ ๕
เมื่อก่อนงานไหว้ครูอาจารย์หาญ ซึ่งเป็นศิษย์พ่อเที่ยงคนหนึ่ง ได้เข้ามาหาท่าน แล้วก็แจ้งวันไหว้ครู พร้อมกับเชิญท่านให้ไปงานไหว้ครูให้ได้ ท่านจึงได้รับปาก เมื่อถึงเวลา ท่านก็ออกเดินทางพร้อมกับลูกศิษย์ขับรถไปส่ง ขณะถึงกลางทางโรคหัวใจท่านกำเริบ จะพาท่านไปส่งที่โรงพยาบาล ท่านก็ไม่ยอมไปจะต้องไปบ้านอาจารย์หาญให้ได้ ท่านก็ไปอยู่จนเสร็จพิธี จากนั้นก็ไม่ไหวลูกศิษย์ก็พาท่านเข้าโรงพยาบาลครับ ท่านจะบอกกับลูกศิษย์ว่า “วาจาเราใช้เสกเป่าคาถาให้ศักดิ์สิทธิ เราต้องมีสัจจะ”
เรื่องที่ ๖
เมื่อครั้งไปเยี่ยมลูกศิษย์ที่ต่างจังหวัด ได้มีอาจารย์สักเจ้าถิ่นในแถบนั้นทราบเข้าก็เกิดไม่พอใจ คิดว่าจะมาสักทับถิ่น จึงให้ลูกศิษย์ไปเชิญมาเพื่อเจรจา ก็ไม่สามารถตกลงกันได้ พ่อเที่ยงจึงกล่าวว่า “ถ้าพวกท่านจับผมได้ ผมจะไปทันที” จากนั้นก็ลุกออกไป โดยที่กลุ่มลูกศิษย์นั้น ไม่มีใครสามารถลุกจากพื้นได้เลย ว่ากันว่าวิชานี้ เสด็จเตี่ย ท่านก็เคยใช้แม้กระทั้งปืนหรือมีดที่พกอยู่ ก็ไม่สามารถดึงหรือชักออกมาได้
เรื่องที่ ๗
งานไหว้ครูพ่อเที่ยงสมัยก่อนตอนนั้นมีพระเข้ามาหาท่าน ลูกศิษย์จึงนำน้ำชามาถวาย เมื่อถึงตรงหน้าแล้วพระรูปนั้นก็ใช้ฝ่ามือตบลง ไปที่แก้วแตกกระจายแล้ว หันหน้ามาทางพ่อเที่ยงพร้อมกล่าวว่า “แบบนี้ท่านทำได้ไหม” พ่อเที่ยงท่านก็เฉยๆ บอกให้ลูกศิษย์มาเก็บกวาดแล้ว ไปนำมาถวายให้ใหม่ เมื่อนำมาถวายแล้ว พระรูปนั้นก็ทำอีกเช่นเดิม และกล่าวว่า “แบบนี้ท่านทำได้รึป่าว” พ่อเที่ยงก็ให้ศิษย์มาเก็บกวาด แล้วให้รินน้ำชามาให้ท่าน จากนั้นพ่อเที่ยงก็นำน้ำชามาถวายพระรูปนั้นเอง และกล่าวว่า “อัปปมาโน ยั้งไว้ซึ่งความประมาท” พระรูปนั้นก็ตบไปที่แก้วอีกเช่นเดิม แต่คราวนี้แก้วบาดทะลุมือ ร้องโอดโอย ท่านจึงให้ลูกศิษย์มาไปส่งที่โรงพยาบาล
ขอขอบคุณข้อมูลจาก : ศิษย์สายวันสะพานสูง
นำเสนอโดย : แอพเกจิ – AppGeji
