3584. อาถรรพ์ตุ๊กแกผีตอนที่ 1/2 (ไพฑูรย์ พันธุ์เชื้องาม)
จังหวัดนนทบุรีอุดมสมบูรณ์ด้วยผลไม้ทุเรียนเป็นที่หนึ่ง เพราะประกวดครั้งใดทุเรียนที่ก้านยาวได้รางวัลทุกครั้งเจ้าของเอาถ้วยไปครองไว้เป็นกรรมสิทธิ์จังหวัดอื่นไม่เคยได้ เดินไปทางท่าน้ำจนจะถึงท่าน้ำเลี้ยวขวาไปทางสนามบินน้ำพอรถวิ่งโดยมาทางด้านขวาจะเห็นประตูคุกบางขวางเป็นประตูเหล็ก 3 ชั้นมีตึก 7 ชั้นเขาเรียกตึกบัญชาการ
บนชั้นที่ 7 มีป้อมปืนกลและมีไฟฉายแรงสูงสำหรับส่องดูแลตัวนักโทษที่จะหนีคุกมีป้อมอีก 6 ป้อม ป้อมที่ 9 ทางเรือนจำปิดเพราะผีดุเจ้าพนักงานไม่ยอมไปอยู่ กำแพงล้อมรอบสูงตระหง่านมีสายไฟแรงสูงกระทั่งนก กา งู เงี้ยว เขี้ยวขอ มาถูกสายไฟนี้ทำให้ตัวดำเป็นตอตะโก
ตอนนี้เป็นพ.ศ. 2488 พระกล้ากลางสมรพญายมตัวใหญ่เป็นอธิบดีผู้บัญชาการ นายบุญเลื่อง นาคีนพคุณ หัวหน้าแผนกควบคุม ร้อยเอกศิริ ภักดีพัศดีบังคับแดนหนึ่ง นายสรร โพธิ์ทอง ผมเป็นนักโทษผู้ช่วยเหลือพนักงานคุกตอนนี้มีการหัดนักโทษแบบทหารร้องเพลงเป็นระเบียบวินัยที่ทางผู้บัญชาจัดตั้งขึ้นจะไปทำงานแม้จะไปกินข้าวก็ยังต้องเดินแบบทหารและร้องเพลงแบบทหาร
จะขอกล่าวถึง นช.เหล่ง ประทุมรัตน์เป็นนักโทษส่งมาจากจังหวัดอุบลราชธานีต้องหาคดีเรื่องฆ่าคนตายเป็นเพื่อนกับนายเลียง ชัยกาล นช.เหล่งถือดีว่ามีเพื่อนเป็นผู้แทนราษฎร นช.เหล่งเขียนบัตรสนเท่ห์ไปถึงอธิบดีฟ้องหาว่าหัวหน้าแผนกควบคุมกับท่านผู้บัญชาการกินเบี้ยเลี้ยงนักโทษและรับซื้อขายความเป็นนักโทษชั้นดี ดีมาก ดีเยี่ยมและฟ้องหาว่าซ้อมนักโทษตาย
ทั้งหมดเป็นไปโดยซ่อนอย่างมิดชิดเรียกว่าถ้าไม่มิดชิดถูกจับได้ก็ตายเพราะตายมา 7-8 คนแล้วนช.เหล่งได้มาปรึกษาถามผมว่าจะให้ช่วยเหลือผมบอกว่าผมคิดถึงลูกเมียอยากกลับบ้านนช.เหล่งถามผมว่าอาจารย์ไพฑูรย์กลัวตายหรือ ผมบอกว่าตายโดยไม่มีเหตุผมผมกลัว
นช.เหล่งบอกว่าเขาไม่กลัวเขาทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวมผมก็ห้ามบอกว่าอย่าเล่นกับไฟเลิกคิดเสียประพฤติเป็นคนดีต่อไปจะได้กลับบ้านเองธุระไม่ใช่อย่าไปยุ่งนช.เหล่งก็ไม่เชื่อเริ่มดำเนินการโดยอาศัยหัวสมองเขาเขาบอกว่าเขาเกลียดเจ้าพนักงานทั้งคุกนช.เหล่งเขียนบัตรสนเท่ห์ถึงรัฐมนตรี
ถ้าบัตรสนเท่ห์ถึงอธิบดีผู้บังคับการสารวัตรพวกนี้ก็จะถูกไล่ออกและถูกจำคุกนช.เหล่งไม่ได้ทิ้งจดหมายเป็นซองทิ้งโดยออกไปรษณียบัตรวิธีทำเอาไปรษณียบัตรลอกออกเป็น 2 แผ่นแล้วเขียนข้อความลงในใบที่ลอกเขียนเป็นภาษาชวเลขแล้วเอากาวมาติดประกอบกันแลเห็นเป็นไปรษณียบัตรธรรมดาติดกาวแล้วจึงเขียนถึงญาติธรรมดาเพื่อจะให้ญาตินำไปให้นายเลียง ชัยกาล
แล้วส่งผ่านทางการผู้บังคับแดนตรวจจนผ่านถึงพัสดีผ่านหัวหน้าแผนกควบคุมซึ่งตัวหัวหน้าและผู้บังคับการมีแผลอยู่แล้ว จดหมายทุกฉบับตรวจอย่างละเอียดที่นี้นช.เหล่งชื่อเหล่ง ประทุมรัตน์ แต่ภายใต้ลายเซ็นนช.เหล่งเขียนว่าเหลงไม้เอกตกหายเหตุนี้สารวัตรควบคุมสงสัยจึงเอาไปรษณียบัตรลนไฟแช่น้ำตรวจดู
เมื่อไปรษณียบัตรถูกตรวจแข็งแรงเช่นนี้ไปรษณียบัตรถูกน้ำแล้วกาวที่ติดก็จะละลายเท่านั้นเองพญายมมาเยี่ยมเหล่งแล้ว แต่สารวัตรเก็บความลับเอาไว้เงียบรู้ถึงผู้บังคับการแจ้งไปยังท่านอธิบดีตรวจดูข้อความในจดหมายเป็นการทุบหม้อข้าวอธิบดีจึงสั่งเก็บนช.เหล่ง ประทุมรัตน์
วันที่นช.เหล่ง ประทุมรัตน์จะตายตุ๊กแกที่เหล่ง ประทุมรัตน์เลี้ยงเอาไว้ตั้งแต่ตัวเล็กๆจนตัวโต ตุ๊กแกเห็นหน้าเหล่งแล้วร้องอยู่ในกรงฮือๆเหมือนคนร้องไห้ ในคุกนั้นนักโทษทุกคนมีสิทธิ์เลี้ยงแมวหมานกกระจอกนกเอี้ยงเลี้ยงคางคกสัตว์ทุกชนิดเมื่อเลี้ยงตั้งแต่ตัวเล็กๆ ย่อมมีความเชื่อง พญาธรณีนฤเบศน์เลี้ยงคางคกหาความเพลิดเพลินกันไปตามประสาคนคุก
เมื่อตุ๊กแกที่เหล่งเลี้ยงเอาไว้ร้องฮือๆ เหมือนเสียงคนร้องไห้อยู่ 2 วันลางร้ายจะเกิดขึ้นกับเหล่ง ปรทุมรัตน์ สารวัตรควบคุมจึงจัดการเรียกผู้บังคับแดนมาบอกเรื่องอธิบดีสั่งเก็บผู้บังคับแดนแดน 1 ก็จัดการเรียกนักโทษมือขวา 3 คนคนหนึ่งชื่ออนันต์ สินธุรักษ์ ต้องโทษเรื่องฆ่าคนตายจำคุกตลอดชีวิต น.ช.ตั้ว แต้ตระกูลโทษตลอดชีวิต นช. ก๊กเลี้ยง แซ่โซ โทษตลอดชีวิตเป็นมือขวาของผู้บังแดนแผนการร้ายได้เกิดขึ้นแล้ว
เช้าวันนั้นผมเห็นหน้านช.เหล่ง ประทุมรัตน์ดำและซีดญาติได้มาเยี่ยมนช.เหล่งเอาเนื้อเค็มปลาเค็มมาให้นช.เหล่งบอกผมว่ากับข้าวนี้อาจารย์เอาไปกิน ผมกินมื้อนี้เป็นมื้อสุดท้าย ผมบอกว่าอย่าพูดแบบนั้นและนช.เหล่งก็เล่าให้ผมฟังว่า ไอ้ตุ๊กแกมันร้องฮือๆ เห็นหน้านช.เหล่งแทนที่จะร้องตุ๊กแกเกิดอาเพศลางสังหรณ์ ผมได้ยินนช.เหล่งเล่าให้ฟังแต่ผมไม่พูด
เวลาประมาณ 18.30 น. มีผู้คุมมาไขห้องให้นช. ทั้ง 3 ซึ่งเป็นเพชฌฆาตที่กล่าวนามมาแล้วทั้ง 3 เข้าห้องนอนนช.เหล่งทำทีว่าจะมียาเสพติด พอได้ท่าเจ้าอนันต์ล๊อคคอ น.ช.เหล่ง น.ช.ก๊กเลี้ยงล๊อคขาทั้งสองข้าง น.ช.ตั้วเอาผ้าขาวม้ารัดคอแล้ว น.ช.อนันต์ช่วยจับปลายผืนถือคนละข้างแล้วก็ดึงรัดได้ยินเสียงนช.เหล่ง ร้องว่าแม่ช่วยผมด้วยคำเดียวเท่านั้น สูบบุหรี่ไม่ทันถึงครึ่งมวน น.ช.เหล่งก็ตาย เลือดออกทางจมูกออกทางปากลิ้นห้อย
น.ช.อนันต์นำศพมาผูกที่หน้าลูกกรงแล้วผู้บังคับแดนก็หาว่านช.เหล่งผูกคอตายมีเจ้าพนักงานทางอำเภอทางตำรวจนายแพทย์ใหญ่แห่งเรือนจําบางขวางชื่อนายแพทย์ถนอม โกมลวัฒนะ ก็ลงในใบแพทย์ว่าผูกคอตาย โธ่เอ๋ยหมอหนอหมอเพราะเกรงอิทธิพลอธิบดีกรมราชทัณฑ์จึงฝืนข้อเท็จจริงแล้วก็จัดการนำไปฝัง
อธิบดีสั่งขังเพชฌฆาตทั้งสามคนในข้อหาพยายามหนีคุกเพื่อต้องการเก็บเพชฌฆาต เพราะอธิบดีกลัวว่าพวก 3 คนมีเรื่องแล้วจะซักทอดนักโทษทั้ง 3 ถูกขังตึกแดงซึ่งเป็นตึกมืดทั้งกลางวันกลางคืนไม่ได้รับแสงตะวันเลย
คืนหนึ่งเวลา 02.00 น.ได้ยินเสียงตุ๊กแกที่นช.เหล่งเลี้ยงหัวเราะ หัวเราะกั้กๆๆๆ เสียงหัวเราะนั้นเหมือนเสียงนช.เหล่ง พอเสียงหัวเราะขาดหายได้ยินเสียงห้องขังตึกแดงซึ่งอยู่ใกล้เรือนขังดังโครมและได้ยินเสียงร้องว่าช่วยด้วยช่วยด้วย นายครับ
ซัก 5 นาทีก็เงียบพอเสียงข้างล่างเงียบก็ได้ยินเสียงตุ๊กแกหัวเราะอีกครั้ง หัวเราะครั้งนี้หัวเราะเสียงงอหาย เจ้าหน้าที่เวรยามก็ไม่กล้าช่วยที่ได้ยินเสียงร้องให้ช่วย เพราะในตึกแดงผีดุมานานแล้วเพราะนักโทษตายซ้ำตายซ้อนพอเช้าขึ้นเจ้าพนักงานไปเปิดดู น.ช.ก๊กเลี้ยง แซ่โซ นอนตายในลักษณะคอเขียวแพทย์ลงความเห็นว่าเป็นลมตาย
คืนที่ 2 ตุ๊กแก หัวเราะอีกได้ยินเสียง น.ช.อนันต์ดิ้นดังโครมครามและได้ยินเสียงตะโกนให้นายช่วยบอกว่าถูกบีบคอ คนที่ไหนจะไปบีบคอเพราะถูกขังเดี่ยวอยู่ชั่วครู่ก็ได้ยินเสียงหัวเราะของตุ๊กแกหัวเราะลักษณะงอหายเช้าขึ้นเปิดห้องโดยเจ้าพนักงานก็พบ น.ช.อนันต์นอนตายลักษณะเดียวกับ น.ช.ก๊กเลี้ยง แซ่โซ
และคืนที่ 3 ตุ๊กแกก็หัวเราะเหมือนครั้งแรกแล้วก็หัวเราะงอหายหลังจากน.ช. ตั้วตายแล้ว ตุ๊กแกตัวนี้เป็นตัวที่นช.เหล่งเลี้ยงเอาไว้เลี้ยงจนเชื่องอายุประมาณ 3 ปี หลังจากทั้งสามคนตายไปแล้วก็ไม่เคยได้ยินเสียงตุ๊กแกร้องอีกเลย
เจ้านายผู้คุมขอย้ายแดนเพราะกลัวตุ๊กแกผีอีกประมาณหนึ่งเดือนร้อยเอกศิริ ภักดี สารวัตรผู้คุมมาอยู่เวรประจำการในคุก นอนตายอยู่บนเตียงยิ่งแปลกใจใหญ่โต เขาเรียกว่าอยัมมทันตาตอบแทนผลบาปที่ทำในชาตินี้ทันตาเห็น
ตุ๊กแกผีร้องข่าวนี้รู้ไปถึงญาติเพราะญาติมาเยี่ยม ทางการบอกว่านช.เหล่งผูกคอตาย ญาติไปบอกนายเลียงชัยกาลรีบมาแจ้งกับตำรวจว่าเหล่ง ปรทุมรัตน์เป็นเพื่อนกันที่ว่าผูกคอตายนั้นไม่จริงจัดการขุดศพขึ้นพิสูจน์อีกครั้งเอาแพทย์ข้างนอกมาตรวจแพทย์ลงความเห็นว่าศพลักษณะนี้ถูกรัดคอตาย นายเลียง ชัยกาลได้เป็นโจทก์ฟ้องเป็นความกับกรมราชทัณฑ์ผลสรุปฝ่ายนายเลียงแพ้เพราะไม่มีพยานประจักษ์รู้เห็น
คนรู้กันทั้งคุกแต่ไม่มีใครกล้าพูดขืนพูดก็ต้องตาย สรุปแล้วก็ได้ความจริงว่าวิญญาณเหล่ง ประทุมรัตน์เข้าสิงสู่อยู่ในตัวตุ๊กแกเพราะเสียงหัวเราะเหมือนเหล่งไม่มีผิดเมื่อหัวเราะครั้งแรกเตรียมตัวจะไปฆ่า น.ช. ทั้ง 3 พอฆ่าเสร็จแล้วก็เข้าร่างตุ๊กแกหัวเราะจนงอหาย นี่เรียกว่าวิญญาณตามแก้แค้นตอบแทนที่ทำกับนช.เหล่งไว้ทุกขโตทุกขถานังให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว
ที่มา : นักเลง โบราณ ตำนานหนังเหนียว
รูปภาพ : จากอาจารย์ยอด
แอพเกจิ – AppGeji
——————————————————————————-
ติดตามเรื่องราวครูบาอาจารย์ได้เพิ่มเติมที่
แอพเกจิ Facebook: www.facebook.com/appgeji
Web Sit: www.appgeji.com
App Store (IOS): https://appsto.re/th/wlGScb.i
