569. “กูอยู่ที่วัดนี่แหละไม่ได้ไปไหน มึงมีอะไรก็มาหากูที่วัดนี่แหละ”

ขอเท้าความครับ ผมชอบเรื่องพระเครื่องมาตั้งแต่อายุ 10 กว่าขวบครับ(ปัจจุบัน 30 ปี)ก็ดูไปเรื่อยหลวงปู่โน้น หลวงพ่อนี้ตามประสาเด็กๆที่ชื่นชอบในอภินิหาร แต่พอดีอาคนหนึ่งแถวๆบ้านที่พักเขานับถือหลวงพ่อกวย แกก็ชอบไปเช่ามาทั้งแหวกม่าน เหรียญ รูปถ่าย ผมก็เลยชอบไปขอแกดู แต่ยังเด็กอยู่ไม่มีตังค์ครับ เลยได้ดูอย่างเดียว

แล้วก็ได้มาอ่านประวัติหลวงพ่อในนะโม จึงเกิดความศรัทธา อยากมีพระหลวงพ่อไว้บูชาบ้าง คุณอาท่านนี้ก็เลยหยิบรูป ส.ค.ส.ปีใหม่ที่ทางวักเคยส่งมาให้แก เอามาให้ผม แต่คำนึงที่ผมชอบอาคนนี้พูดมากคือ เชื่ออาสิอาเช่าพระหลวงพ่อไปกี่บาทหลวงพ่อให้คืนหมดเลย (มารู้ทีหลังว่าเมื่อไหร่ที่แกเช่าพระหลวงพ่อกวย แกต้องถูหวยทุกทีแล้วได้เงินมาใกล้เคียงกับราคาพระที่เช่าด้วยครับ)

หลังจากนั้นผมก็เริ่มมองหาพระที่ทำใหม่ๆของทางวัดแล้วก็ห้อยบูชา จำได้ว่าเป็นพระพิมพ์แหวกม่านทรงเจดีย์ปี 39 แต่ต้องยอมรับครับตามประสาเด็กๆเมื่อขอโน่นนี่นั่นไม่ได้ก็เลยเปลี่ยนหลวงพ่อโน้นห้อยอาจารย์นี้ไปเรื่อยตามประสาครับ แต่ในใจก็ยังนับถือหลวงพ่ออยู่ลึกๆ

จนวันเดือนเคลื่อนคล้อยมาถึงประมาณปี 2549 มรสุมชีวิตหลายอย่างเริ่มเข้ามามีปัญหาชีวิตให้ขบคิดอยู่ตลอด มองไปทิศทางใดเริ่มมืดลง จึงไปเปิดกล่องพระที่ตนมีอยู่หยิบเหรียญเดิมบางของหลวงพ่อและพระสรรค์ยืนซึ่งทั้ง 2 องค์นี้มีพี่ที่เคารพท่านหนึ่งให้มาฟรีๆเพราะเห็นเรานับถือหลวงพ่อท่าน

ตกดึกผมก็เอาเหรียญเดิมบางหลวงพ่อมาใส่ในมือแล้วอธิษฐานขอให้ช่วยเหลือลูกด้วยให้พบทางออกโดยที่ไม่ต้องเดือดร้อนมากกว่านี้ เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็ตั้งมั่นไว้ในใจว่าจะยึดเอาหลวงพ่อเป็นที่พึ่งดุจบิดาคนที่สอง เคารพศรัทธาแบบจริงจังและจริงใจจะห้อยเหรียญเดิมบางเหรียญนี้แหละติดตัว

หลังจากนั้นผมก็ใช้ชีวิตแสวงหาโอกาสให้ตัวเอง ถึงแม้ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงที่เห็นแบบชัดเจนแต่ผมก็ยังมั่นใจว่าหลวงพ่อยังไงก็ต้องช่วยผมแน่นอน หลังจากนั้นชีวิตผมก็เริ่มดีขึ้นมาเป็นลำดับมีโอกาสทำงานที่รัก มีผู้ใหญ่เปิดทางให้โอกาสหลายๆเรื่อง

จนมาถึงคืนหนึ่งในปี พ.ศ.2551 เป็นคืนที่ผมไม่เคยลืม คืนนั้นผมฝันว่าผมได้นั่งอยู่หน้า ลพ.กวยบนกุฏิไม้หลังหนึ่งภายในวัด นั่งห่างจากท่านประมาณ 3-4 เมตร ในฝันนั้นผมก้มลงกราบพื้นและร้องไห้ พูดออกมากับหลวงพ่อว่า ผมน้อยใจในวาสนาที่เกิดมาไม่ทันได้กราบหลวงพ่อตอนมีชีวิต ไม่ได้เป็นลูกศิษย์อาจารย์กัน (ในฝันนั้นผมรู้ด้วยว่าหลวงพ่อมรณภาพไปแล้ว) แล้วผมก็ร้องไห้เสียใจเป็นการใหญ่

ทันใดนั้นหลวงพ่อก็กวักมือเรียกผผมให้เข้าไปหาท่านใกล้ๆ ผมก็คลานเข้าไปกราบที่ตักท่านพร้อมร้องไห้พูดตัดพ้อชะตาชีวิตที่เกิดมไม่ทันหลวงพ่อเช่นเดิม แล้วหลวงพ่อท่านก็พูดกับผมว่า “กูอยู่ที่วัดนี่แหละไม่ได้ไปไหนมึงมีอะไรก็มาหากูที่วัดนี่แหละ”แล้วท่านก็เอามือลูบหัวผม รุ่งเช้าผมตื่นขึ้นมาแต่ความฝันนี้ผมจำได้ติดตาทุกอย่างทั้งอากัปกิริยาและคำพูดหลวงพ่อ

นึกได้แบบนี้ก็คิดว่าหลวงพ่อไม่ทิ้งผมแน่ รีบจุดธูปจุดเทียนบอกกล่าวต่อรูปถ่ายหลวงพ่อที่บ้าน “ขอฝากชีวิตและจิตใจไว้กับหลวงพ่อ แม้นเกิดชาติใดขอเกิดมาเป็นลูกศิษย์หลวงพ่อทุกชาติไป จนกว่าจะถึงที่สุดแห่งทุกข์ ”

และนับตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น สิ่งดๆหลายอย่างเข้ามาในชีวิตผมมากมาย ผมเชื่อลึกๆว่าเป็นเพราะบารมีหลวงพ่อมาช่วยผมแน่ๆ ทุกวันนี้ผมพยายามตอบแทนพระคุณหลวงพ่อ โดยการทำนุบำรุงวัดในรูปแบบต่างๆเท่าที่ผมจะทำได้ และเผยแพร่ประกาศเกียรติคุณหลวงพ่อให้คนที่ผมรู้จักได้รับทราบ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เมื่อใดผมเล่าออกไปทุกครั้ง และยังทำให้ผมขนลุกเพราะความปลื้มปีติอยู่จนถึงทุกวันนี้นั่นก็คือความฝันที่ได้ไปกราบที่ตักหลวงพ่อในคืนนั้นครับ

ขอยืนยันจากใจด้วยความสัตย์ว่าสิ่งที่ผมถ่ายทอดมา ตามจริงทุกประการครับ

เรื่องโดย คุณ pik 999
นำเสนอโดย : แอพเกจิ – AppGeji