สุดยอดคาถาคงกระพัน หลวงปู่เอี่ยม

อ.แปลก ร้อยบาง เป็นอาจารย์ที่เดินสาย เรียนวิชาไสยศาสตร์ไปทั่วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ สมกับนามสกุลท่านว่าร้อยบาง วิชาใดที่ท่านไม่รู้จัก ไม่เคยได้ยิน นั้นคงเป็นไม่มี แต่หลังจากเรียนมามาก สุดท้ายท่านมาตายวิชาสายวัดสะพานสูง บั้นปลายชีวิตท่าน อ.แปลก ใช้้แต่วิชาหลวงปู่เอี่ยม การปลุกตัวเจ็ดเสาร์เจ็ดอังคาร อันลือลั่นของท่าน ล้วนใช้วิชาสายวัดสะพานสูง

 

ตอนที่ท่านลอยเรืออยู่กรุงเทพ พวกทหารเรือมาขึ้นมาก ใครที่ได้รับการสักจากท่าน ท่านจะมอบคาถาคงกระพัน ของหลวงปู่เอี่ยม ให้บทหนึ่ง พอลูกศิษย์นำไปใช้ เวลามีเรื่องแม้จะถูกตีถูกแทงถูกฟัน ก็หาระคายผิวหนังไม่ ทำให้ชื่ออ.แปลก ในกรุงเทพจะดังมาก มีคนคอยสืบข่าวคราว ว่าท่านจะไปผูกเรือที่ไหน แล้วก็พากันไปลงกระหม่อมกับท่าน ทุกคนที่ไปลงของกับท่าน ล้วนเชื่อมั่นในเวทย์วิทยาคมของท่าน ว่าได้ลงกระหม่อมกับท่าน จะไม่ตายโหง

 

ที่วัดสะพานสูง คนที่ได้รับการลงกระหม่อมกับท่าน ก็มีประสบการณ์มากมาย ถูกขนานนามว่าพวกหลังขาว เพราะอ.แปลก จะสักหมึกที่กระหม่อมเท่านั้น ที่ตัวจะไม่สักหมึกให้ แต่จะลงน้ำมันให้แทน ที่วัดสะพานสูงในบรรดาลูกศิษย์ท่าน ไม่มีใครมีประสบการณ์เท่านายเหม็ง นายเหม็งได้รับการลงกระหม่อมจากอแปลก อาจารย์ได้ประสิทธิคาถาคงกระพันให้บทหนึ่ง เหม็งจะยึดมั่นคาถาบทนี้มาก เวลาไปกินเหล้าจะเสกทุกแก้ว แล้วก็ถูกเค้าตีถูกแทงถูกฟัน ไม่มีคำว่าเสียเลือด เหม็งเชื่อมั่นคาถาบทนี้มาก ถึงขนาดมีคนมาท้าฟันคนละที เหม็งจะถอดเสื้อให้เขาฟันก่อนเลย


แต่ที่เหม็งโดนหนักที่สุด จนเป็นตำนานเรื่องความเหนียว วันนั้นก็ไปกินเหล้าตามปรกติ หลังจากอาพัดเหล้าไปสองสามแก้ว เริ่มสอดส่ายสายตามองไปรอบร้าน ก็ไปพบมีผู้ชายสองคนมานั่งกิน เหม็งเห็นแล้วรู้สึกไม่ค่อยถูกชะตา จึงพยายามเหล่อยู่เรื่อยๆ สองคนนั้นเห็นท่าไม่ดี จึงรีบจ่ายเงินแล้วเดินออกไป เหม็งเห็นสองคนนั้นชิ่งไปแล้วก็ไม่สนใจ นั่งกินเหล้าสบายใจเฉิบ หารู้ไม่ว่ามัจจุราชรอคอยอยู่ หลังจากกินเหล้าหมดขวด ก็เดินตุปัดตุเป๋กลับวัด สมัยก่อนปีสองพันห้าร้อย บ้านคนไม่ได้มากขนาดนี้ เต็มไปด้วยที่เปลี่ยวเป็นป่าเยอะ ระหว่างทางเหม็งเห็นเงาคนตะคุ่มๆอยู่หลายคน จึงตะโกนถามไปว่า “ใครวะ” เท่านั้นพวกนั้นออกมาหกเจ็ดคน มีมีดดาบติดมือทุกคน โผนเข้าฟันเหม็งแบบไม่ยั้ง ฟันจนเหม็งสลบ แต่พวกนั้น ยังไม่หยุด กระหน่ำฟันร่างที่สงบนิ่งอีกไม่นับ เนื่องจากเป็นที่มืด พวกนั้นจึงคิดว่าคงตายแล้ว จึงช่วยกันยกร่างเหม็งไปทิ้งในป่า เหม็งสลบไปนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ แต่มารู้สึกตัว เพราะโดนน้ำค้างที่หน้า จึงค่อยๆประคองตัวลุกขึ้น เดินแบบแทบคลานกลับมาวัด พระที่วัดเห็นสภาพแล้วตกใจ เสื้อที่เหม็งใส่ขาดเป็นริ้วๆ เรียกว่าว่าเอามาทำผ้าขี้ริ้วไม่ได้เลย แต่ที่ตัวจะหารอยเลือดสักนิดยังไม่มี มีแต่รอยช้ำรอยเขียวไปทั้งตัว

 

ศิษย์สายวัดสะพานสูง

——————————————————————

ติดตามเรื่องราวครูบาอาจารย์ได้เพิ่มเติมที่

แอพเกจิ Facebook: www.facebook.com/appgeji

Web Sit: www.appgeji.com

App Store (IOS): https://appsto.re/th/wlGScb.i

error: ถ้าจะก๊อปกรุณาให้เครดิตท่านเจ้าของบทความ
%d bloggers like this: