เสือเพี้ยน แดงสังวาลย์ ผู้เย้ยอาวุธปืนทุกชนิด

นายอำเภอบางบัวทองในสมัยนั้น จึงมีคำสั่งให้ปลัดสุพจน์ ถึงฝั่งออกติดตามจับกุมเสือเพี้ยนให้ได้(ในสมัยก่อนฝ่ายปกครองมีหน้าที่ปราบปรามด้วย) เมื่อปลัดสุพจน์ได้รับคำสั่งแล้ว ก็พยายามสืบเสาะจนได้เบาะแสว่า เสือเพี้ยนไปกบดานบ้านนายลี ต.ลำโพ จึงวางกำลังล้อมบ้านนายลี พอรุ่งสางปลัดสุพจน์ได้บุกเข้าไปเกือบถึงตัวเสือเพี้ยนแล้ว แต่เสือเพี้ยนรู้ตัวก่อน ปลัดสุพจน์จึงตะโกนให้เสือเพี้ยนมอบตัว แต่เสือเพี้ยนกลับใช้ปีนเมาเซอร์ยิงสวนออกมา เมื่อเสือเพี้ยนต่อสู้ ปลัดสุพจน์จึงสั่งให้เจ้าหน้าที่ยิง ตำรวจหกคนปืนพระรามหกกระบอกกำหน่ำใส่เสือเพี้ยน เสียงปืนสนั่นหวั่นไหว แต่ไม่ถูกเสือเพี้ยนเลย ปล่อยให้เสือเพี้ยนวิ่งหนีไปหน้าตาเฉย โดยเฉพาะปลัดสุพจน์ยิงด้วยปืนกลทอมสัน ยิงไล่หลังไป60นัด แต่ไม่โดนเสือเพี้ยนเลย ทำให้เสือเพี้ยนหลุดรอดไปได้อีก

ภายหลังปลัดสุพจน์ ถึงฝั่งได้เล่าให้ อ.ตรียัมปวาย ฟังว่าตอนยิงเสือเพี้ยนนั้น ระยะห่างไม่ถึง10เมตร เห็นชัดเจนเลยว่ากระสุนปืนไม่ถึงตัวเสือเพี้ยน เหมือนมีกำแพงที่มองไม่เห็นมาล้อมตัวเสือเพี้ยน พอยิงไปถึงประมาณ1เมตรจากตัวเสือเพี้ยนลูกกระสุนตกหมด แต่สุดท้ายเสือเพี้ยนก็หนีกรรมไม่พ้น ถูกตำรวจบุกไปจับได้ที่บางกระบือ โดยร.ต.ท.ชุบนำกำลังตำรวจจากปากเกร็ดไปล้อมจับ เนื่องจากได้บทเรียนจากครั้งก่อน และรู้ว่าเสือเพี้ยนมีดีเพราะตะกรุด เมื่อแอบบุกขึ้นไป เสือเพี้ยนยังหลับอยู่ จึงเอามีดตัดสายตะกรุดก่อน พอเสือเพี้ยนรู้ตัวว่าถูกเอาตะกรุดไปแล้ว ก็เสียกำลังใจยอมให้ตำรวจจับกุมแต่โดยดี เสือเพี้ยนเมื่อถูกตำรวจจับกุมไปแล้ว ตำรวจได้พาไปทำแผนที่วัดเสาธง ขาไปนั่งเรือไป แต่ขากลับถูกมัดมือลากกลับมา เสือเพี้ยนจึงสิ้นชื่อ ปิดตำนานเสือเพี้ยนเพียงแค่นี้ แต่ตำนานตะกรุดกลับเป็นที่กล่าวขวัญของคนปากเกร็ด และคนจังหวัดนนท์ถึงทุกวันนี้