2068. เรื่องเล่าไม่ควรเล่าตอน ฉันจะอยู่กับเธอ

สวัสดีค่ะ เราชื่อแอนนะ แอนจบจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ที่จังหวัดชลบุรี

ตอนนั้นแอนยังจำได้ดีค่ะ ในวันปฐมนิเทศน์ของภาควิชา แอนได้รู้จักกับ ผญ คนนึง เป็นคนตัวเล็กๆ แต่พลังเยอะมาก คุยเก่ง ยิ้มแย้มแจ่มใส และเราได้รู้จักกัน ก็เพราะเธอคนนี้แหละ ที่เดินเข้ามาหาแอน พร้อมกับแนะนำตัวเอง

“หวัดดี เราชื่อนัท จบจากโรงเรียน… ซึ่งจริงๆแล้ว เราอะเป็นพี่เธอ เพราะเราซิ่วมา เราอยากมาเรียนที่นี่มาก ตอนแรกพ่อกับแม่ไม่ให้เรามาเรียนนะ แต่เราอ้อนจะได้ บลาๆๆ” แล้วนางก็พูดไม่หยุดเลย แต่เรากลับไม่รู้สึกอึดอัดอะไร เพราะนัท ดูน่ารักมาก จนนัทเห็นแอนเงียบ นัทก็ถามว่า “เธอเป็นใบ้หรอ ไม่พูดกับเราเลยสักคำ” เท่านั้นแหละ เราก็ขำ แล้วก็บอกว่า “ก็เธอพูดซะ เราพูดแทบไม่ทัน”

หลังจากนั้น ใครจะรู้ว่า เพียงบทสนทนาไม่ถึง 5 นาที จะทำให้แอนกับนัท กลายเป็นเพื่อนสนิท ที่ซี้กันสุดๆ

จนในที่สุด เรากับนัทก็เรียนจบ นัทกลับไปอยู่ที่ขอนแก่น โดยเราสัญญากันไว้ว่า ลอยกระทงทุกๆปี เราจะกลับมาลอยกันที่ชลบุรี เพราะตั้งแต่ปี 1 – ปี 4 เรากับนัท จะไปลอยกระทงด้วยกันทุกปี ไม่ว่าช่วงเช้า ใครจะติดอะไรก็ตาม ช่วงค่ำ เราก็จะต้องมาเจอกันเพื่อไปลอยกระทงพร้อมกัน

หลังจากจบ แต่ละปีเราก็จะกลับไปลอยกระทงด้วยกันทุกครั้ง ตามที่สัญญากันไว้ จนมาถึงปีที่เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น

ซึ่งปีนั้น เป็นปีที่เรามีแฟนพอดี แฟนเราก็เหมือนไม่พอใจ ที่เราจะไปกลับไปลอยกระทงกับนัทเหมือนที่สัญญากันไว้ เพราะแฟนแอนเอง ไม่เคยเจอนัทเลย เคยแต่ได้ยินว่า แอนมีเพื่อนสนิทสมัยเรียน ชื่อนัท ตอนนั้นแฟนเราบอกให้เราเปิดเฟสของนัทให้ดูหน่อย แต่ยิ่งกลับทำให้ทะเลาะกันมากขึ้น เพราะนัทไม่เล่นเฟสบุ๊ค นัทเคยบอกกับแอนว่า “เฟสบุ๊ค ทำให้ความสัมพันธ์ของคนเราลดลง คิดถึงกันน้อยลง คุยแบบได้ยินเสียง เห็นหน้าตากันน้อยลง นัทเลยไม่ชอบ” แต่พอเราบอกแฟนว่านัทไม่เล่นเฟส แฟนเราก็บอกว่า นัทเป็นคนลึกลับจัง คนอะไรไม่เล่นเฟสบุ๊ค เค้าเล่นกันทั่วบ้านทั่วเมือง

แอนไม่รู้จะทำยังไง เลยตัดสินใจ พาแฟนไปด้วยเลยก็แล้วกัน จะได้ไปแนะนำให้นัทรู้จักด้วย

ในวันลอยกระทงปีนั้น แอนก็โทรนัดกับนัทเหมือนอย่างเคย ว่าเจอกันที่เดิม ช่วงเวลา 2 ทุ่มนะ ซึ่งเราจะนัดกันแบบนี้ทุกๆปี เพราะเวลาไปถึงงานที่ชลบุรีจริงๆ จะโทรหากันไม่ค่อยติดทุกที

แอนกับแฟน ไปชลบุรีกันล่วงหน้าแล้ว 1 วัน เมื่อใกล้ถึงเวลา อยู่ดีๆ แฟนแอนก็งอแง ไม่ไปลอยกระทงซะงั้น ตอนแรกก็นึกในใจนะ “ทำไมเรื่องมากแบบนี้เนี่ย นี่จะไปพาไปเจอเพื่อนสนิท ก็ไม่ไป” แต่อีกใจก็นึกกลับว่า “แต่ไม่เป็นไร นัทก็จะได้ไม่ต้องรู้ว่าแอนมีแฟน”

เหตุที่แอนไม่อยากให้นัทรู้ว่าแอนมีแฟนแล้ว ก็เพราะว่า ตอนเรียน แอนเคยมีแฟน แล้วแอนเหมือนมีเวลาให้กันนัทน้อยลง และที่สำคัญ นัทเนี่ยแหละ เป็นคนที่ไปเห็นแฟนเก่าของแอน ไปกินข้าวกับกิ๊กของเค้า ตอนนั้นแอนเสียใจ ร้องไห้จะเป็นจะตาย มันจึงเป็นเหตุผลให้นัทไม่อยากให้แอนมีแฟน

พอ 2 ทุ่มตรง แอนก็ไปยืนรอนัทที่เดิม แต่แปลกจังที่ปีนี้ นัทกลับมาช้ากว่าแอน เพราะทุกปีนัทจะมาถึงก่อนเสมอ แอนยืนรอนัทได้ประมาณ 20 นาที ก็ตัดสินใจโทรหานัท แต่โทรไม่ติด แอนก็คิดแค่ว่า “คงเป็นที่สัญญาณเหมือนทุกๆปีแหละ” แอนก็ยังคงยืนรอนัทต่อไป

จนถึงเวลาประมาณ 3 ทุ่ม ก็เห็น ผญ ตัวเล็กๆคนนึง เดินตรงเข้ามา “โห่…ทำไมแกมาช้าจัง ทุกปีแกจะต้องมารอฉันไม่ใช่หรอ” นัทหันมามองหน้าแอน แล้วก็ยิ้มอ่อนๆ แต่ไม่ตอบอะไร ซึ่งมันแปลกมาก เพราะอย่างที่บอก ว่านัทเป็นคนร่าเริงและพูดเก่งมาก

หลังจากนั้น เราก็ไปลอยกระทงกัน จนก่อนจะแยกจากกัน นัทก็พูดขึ้นมาว่า “แอน ตั้งแต่ปีหน้าเป็นต้นไป ฉันคงไม่ได้มาลอยกระทงกับแกแล้วนะ”

ตอนนั้น แอนตกใจมาก เพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากปากของนัท “เห้ย แกเป็นไรป่าวเนี่ย มีอะไรไม่สบายใจคุยกับฉันได้นะ ฉันเห็นแกแปลกๆตั้งแต่มาแหละ”

“ฉันรู้ ว่าถ้าแกไม่ได้ลอยกระทงกับฉัน แกก็ยังมีคนอื่นให้ลอยด้วย ยังมีแฟนใหม่ของแก ที่เค้าอยากมาลอยกระทงกับแก” นัทพูดเสร็จ นัทก็น้ำตาไหล

คราวนี้ เอาไงหละ แอนเองก็เป็นคนเซนซิทีฟมากๆ ไม่เคยเห็นนัทร้องไห้เลยสักครั้ง แอนก็เลยร้องไห้ด้วย แล้วก็เข้าไปกอดนัทแล้วพูดว่า “ไม่ว่าฉันจะมีใคร จะอยู่ที่ไหน ปีหน้า รึปีต่อๆไป แกก็ต้องมาลอยกระทงกับฉันนะ”

นัทได้แต่พยักหน้า แล้วเราก็ยืนกอดกัน จนในที่สุด เราก็แยกกัน เพราะนัท จะต้องตีรถกลับขอนแก่นเลย ซึ่งเป็นแบบนี้ในทุกๆปี ตั้งแต่เราเรียนจบ

แอนก็เดินกลับมาที่ห้อง แต่ยังไม่ถึงห้องดี ก็มีโทรศัพท์เข้ามา “อ้าว..นัทโทรมา”

“ฮัลโหล ว่าไงแก นี่ฉันกะว่าถึงห้องแล้วจะโทรหาแกพอดีเลย”

“สวัสดีครับ ผมเป็นเจ้าหน้าที่นะครับ เจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้ รถพลิกคว่ำเมื่อ 3 ชม. ที่แล้วนะครับ พอดีผมเห็นโทรศัพท์ของเค้าตกอยู่ แล้วเครื่องดับ เลยเอามาเสียบชาร์ตอะครับ แต่ไม่ติด ก็เลยเปลี่ยนซิมมาใส่เครื่องผม แล้วเห็นมีเบอร์คุณ เมมอยู่ในซิมเพียงคนเดียวอะครับ ผมเลยติดต่อมา”

เท่านั้นแหละค่ะ แอนนี่ ร้องไห้เลย ได้แต่พูดว่า “ไม่จริงอะ นี่ใคร เอาโทรศัพท์นัทมาโทรได้ยังไง เอานัทมาคุยเดี๋ยวนี้”

“เจ้าของเบอร์นี้ เสียชีวิตแล้วจริงๆครับ ผมต้องการติดต่อญาติ ให้มาดำเนินการเรื่องศพครับ”

ตอนนั้นแอนทรุดเลยค่ะ สลบไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นขึ้นมาอีกที คืออยู่ที่ รพ. แล้ว และแฟนแอนก็บอกว่า “ทำใจดีๆนะ มีพี่เจ้าหน้าที่เค้าโทรมาเข้าเครื่องแอน บอกว่านัทตายแล้ว”

แอนได้แต่ร้องแล้วก็พูดว่า “ไม่จริงๆๆๆๆ” พร้อมกับร้องไห้อย่างบอกไม่ถูก

และในที่สุด ความจริงก็คือความจริง นัท ได้เสียชีวิตในขณะที่ขับรถจากขอนแก่นมาชลบุรี นั่นก็หมายความว่า ตอนที่นัทมาลอยกระทงกับแอน คงเป็นเพียงวิญญาณของนัท ที่มาทำตามสัญญา ที่เราเคยให้ไว้ซึ่งกันและกัน

ถึงแม้วันนี้ นัทจะเสียไปแล้ว 4 ปีก็ตาม แต่ในทุกๆครั้งที่แอนไปลอยกระทง แอนก็รู้สึกได้ว่า นัท…ยังมาลอยกระทง มาร่วมอธิษฐานและขอขมาพร้อมๆกับแอน ในวันลอยกระทงอยู่เสมอ

 

 

ขอบคุณข้อมูลดีๆจาก : เรื่องหลอนสยองขวัญ
ขอบคุณรูปภาพสวยๆจาก : ภาพยนตร์เรื่องสยามสแควร์
นำเสนอโดย : แอพเกจิ – AppGeji