774. หัวใจเสือสมิง หลวงพ่อกวย วัดโฆสิตาราม

ปกิณกะ และเรื่องเล่า
…….หัวใจเสือสมิง……..
หลวงพ่อกวย วัดโฆสิตาราม

ขณะเขียนนี้ข้าพเจ้าพึ่งกลับมาจากวัดโฆสิตาราม เดินทางไปกราบหลวงพ่อกวยองค์อาจารย์ ทั้งไปทำกิจบางประการในวันนี้ คราวใดมากราบหลวงพ่อกวยมักรู้สึกตื้นตัน ที่ตื้นตันใช่ว่าท่านช่วยให้ถูกหวยหรือมีโชค แค่ตื้นตันที่ว่าชาตินี้แม้นไม่ทันพบหลวงพ่อกวย แต่ได้รับรู้เรื่องราวของหลวงพ่อจากศิษย์ ยังมีโอกาสได้บูชาวัตถุมงคลที่ท่านตั้งใจสร้าง แค่นี้ก็นับว่าบุญหัวอย่างยิ่งแล้ว หากต่อไปภายหน้าใครจะรู้ว่าของ ๆ ท่านจะแพงขนาดไหน ดูอย่างสมเด็จวัดระฆัง ฅนสมัยในยุคนั้นเขาก็มองผ่านเลย ไม่มีใครคิดว่าราคาจะสูงเช่นทุกวันนี้ ภายหน้าจึงตอบไม่ได้ว่าพระหลวงพ่อกวย **จะมีค่านิยมไปสูงเพียงใด** ชาตินี้แม้นไม่ได้พบท่านโดยตรง แค่ขอได้พบศิษย์ท่าน ได้รับรู้และมีของท่านแค่นี้ก็พอใจแล้ว

หลวงพ่อกวยท่านเป็นพระแปลก นอกจากตัวท่านเองเก่งมากแล้ว ศิษย์ท่านยังเก่งน่าเหลือเชื่อ สมัยก่อน ลุงเมือง มั่นปาน ฅนบ้านหนองตาแก้ว (เป็นของญาติลุงแต่ง) ศิษย์รุ่นเก่าหลวงพ่อกวย ในตัวแกไม่มีพระของหลวงพ่อกวยเลยสักองค์ ที่ไม่มีเพราะแกติดฝิ่น พอหิวฝิ่นอะไรใกล้มือแกเปลี่ยนเป็นฝิ่นหมด หลวงพ่อกวยท่านรู้แต่ยังรัก และเมตตาลุงเมืองมาก ได้สักหนุมานเชิญธงให้ไป ๑ ตัวที่สีข้าง ลุงเมืองเคยโดนยิงมาหลายครั้ง เขาว่าแกโดนมาครบทุกขนาด แต่ไม่ทราบว่าครบทุกยี่ห้อหรือไม่

ตามตัวลุงเมืองเมื่อลูบดูตามแข้งขาและแผ่นหลัง เห็นเป็นเม็ด ๆ ลูบไปรู้ว่าแข็งเป็นไต ๆ ถามดูแกว่าโดนยิงมาแต่ยังหนุ่ม สมัยหนุ่มอาชีพหลักแกคือ สูบฝิ่น อาชีพเสริมแก เป็นจอมยุทธ มีวิชาล้ำเลิศ อะไรพอหยิบฉวยได้ แกจะใช้วิชาตัวเบามือเบา ยืมเขามาใช้แปลเป็นทุนก่อนประจำ เขาเลยเห็นแกเป็นเป้าเคลื่อนที่ใช้ฝึกมือเสียหลายครั้ง ทั้งเจ้าทรัพย์และตำรวจเมตตาลุงเมืองมาก จัดให้แกครบเสียทุกขนาด **แต่ไม่เคยเข้า** ที่ไม่เข้านี้ บอกอย่างไม่คิดเลยว่า **เพราะรอยสักหนุมาน** ที่หลวงพ่อกวยสักไว้ที่ตัวแก เพราะนอกจากนี้ไม่มีของอื่นใดนอกจากรอยสัก

ภายหลังเมือปี ๒๕๓กว่า ๆ ได้อ่านบทความของ อาจารย์สมจิต นึกอยากพบเจอตัวจริง ได้ติดตามไปขอพบตัวลุงเมืองพระเอกในเรื่องที่เคยอ่าน บ้านแกอยู่ใกล้วัดหนองตาแก้ว ใจดีคุยสนุก เลยถามแกว่า **เป็นเรื่องจริงหรือไม่ ที่เขาว่าแกหนังเหนียว และสำคัญว่าลองความเหนียวแกได้ด้วย** ลุงเมืองได้มาตอบว่า **ไม่รับลองว่าหนังเหนียวหรือไม่ แกว่าให้ไปถามฅนที่บอก เพราะแกไม่เคยอวดใครว่าเหนียว** สงสัยวันนั้นแกคงอารมณ์ไม่ดีด้วย หรืออาจเป็นได้ว่า เมื่อเรื่องของแกเผยออกไป คงมีฅนมาถามแกแบบนี้จนรำคาญ ตกลงเลยไม่ได้ลองดู หรือเห็นความเหนียวของลุงเมือง จนภายหลังแกถึงแก่กรรม ตกลงว่าข้าพเจ้าไม่ได้เห็นในเรื่องเหนียว

ว่าไปแถบวัดหนองตาแก้ว มีศิษย์หลวงพ่อกวยหลายฅน อย่างหลวงตากริ่ง สุขนิล เดิมเป็นฅนหนองตาแก้ว เป็นศิษย์ที่เรียนวิชาเสือสมิง สามารถแปลงกายเป็นเสือได้ แต่ไม่สามารถเสกผู้อื่นให้เป็นเสือได้ เรื่องเสกแปลงร่างเป็นเสือนี้ หลวงพ่อกวยท่านทำได้ สามารถเสกศิษย์ให้กลายร่างเป็นเสือ ที่ว่าเสือไม่ใช่เสือสองขาแต่เป็นเสือสี่ขา สมัยก่อนทราบว่าหลวงพ่อสอนวิชาหัวใจเสือสมิงให้ศิษย์ไว้ ๒ ฅน ศิษย์ฅนแรกที่เรียนสำเร็จไปไม่มั่นใจว่า หลวงตาจิ๊ด หรืออาจารย์เตี้ย วัดสามเอก แต่ที่แน่ ๆ หลวงตากริ่ง สุขนิล เรียนไว้และทำได้ เคยเสกลองวิชาที่ในดงไผ่เลี้ยงหลังวัด เขาเห็นแกแปลงเป็นเสือโคล่งตัวใหญ่ โดดโฮกฮากอยู่ในกอไผ่เลี้ยง ออกมาไม่ได้เพราะติดกอไผ่อยู่

จนหลวงพ่อกวยเสกอาคมให้กลายสภาพเดิม นอกจากนี้หลวงตากริ่งได้วิชาไปพอควร หลวงพ่อกวยท่านเมตตาหลวงตากริ่ง ด้วยพ่อแม่ยากจนมีลูกมากด้วย จึงนำมาฝากหลวงพ่อไว้ตั้งแต่เด็ก ๆ ให้เป็นเด็กวัด ทั้งเล่าเรียนอยู่กับหลวงพ่อจนเติบโต ตอนเด็ก ๆ สมัยที่พ่อ-แม่นำมาฝาก ได้มากัน ๓ ฅนพี่น้องมี

**เด็กชายกรวย
**เด็กชายกริ่ง
**เด็กชายแกละ

ทั้งสามสีพี่น้องมีเพียงเด็กชายกริ่งผู้เดียวที่บวชไม่สึก ในวัดโฆสิตารามหากนับศิษย์พระ ผู้ที่เรียนอาคมจากหลวงพ่อกวย ยุคหนึ่งยกให้หลวงตาจิ๊ด ฅนบ้านแค รูปนี้เก่งและขลังมากเรื่องราวเยอะ วีรกรรมมากเพราะท่านร้อนวิชา เรียนจากหลวงพ่อกวยมามาก จัดว่ามากเกิดไปเสียด้วย ขลังจัดเกินพอดีออกจะร้อน ๆ ทำอะไรแผลง ๆ ส่วนศิษย์พระจอมอาคมยุคสอง ขอจัดให้หลวงตากริ่งรูปนี้ท่านทำได้จริง

สมัยที่หลวงพ่อกวยยังอยู่ หลวงตากริ่งท่านก็ยังอยู่วัดโฆสิตาราม ต่อเมื่อหลวงพ่อกวยมรณภาพลง ทั้งหลวงตาจิ๊ดและหลวงตากริ่ง ศิษย์จอมอาคมทั้งสอง ต่างแยกย้ายจากสำนักออกท่องเที่ยวไป เปรียบดังต้นโพธิ์ใหญ่เมื่อล้มลง หมู่นกกาต่างแยกย้ายไปแหล่งใหม่ เขาว่าผู้มีอาคมมาก ๆ หากไม่มีบารมีของบุคคล หรือสถานที่ศักดิสิทธิ์เหนือกว่า พอครอบคลุมไว้ให้คลายความรุ่มร้อนอาคมได้ ท่านจะต้องเที่ยวไปเรื่อย ๆ ไม่อยู่ติดที่ได้นาน โบราณเรียกว่า **ร้อนวิชา** ฅนประเภทนี้มักขลังจัดทำอะไรแผลง ๆ ผู้ฅนจึงมีทั้งที่ยอมรับและไม่ยอมรับ

หลวงตากริ่งภายหลังย้ายอาวาสไปอยู่กับ พระครูพิมพ์ วัดสนามชัย (จอมอาคมแห่งเมืองสรรคบุรี) ช่วงที่พระครูพิมพ์ยังอยู่หลวงตากริ่งอยู่ดูแลช่วยเหลือ ต่อเมื่อพระครูพิมพ์มรณภาพ หลวงตากริ่งท่านก็ย้ายอาวาสไปเรื่อย ไปอยู่หลายวัดแต่ไม่แสดงตัวว่าเข้มขลังทางวิทยาคุณ เข้าใจว่าท่านอยู่กับพระเกจิมามาก คงเห็นความเหนื่อยยากในการเป็นครูบาอาจารย์เขา ท่านจึงไม่ยอมเป็นอาจารย์ใคร ไปไหนมาไหนแบบพระหลวงตา สุดท้ายกลับไปอยู่วัดหนองตาแก้วและมรณภาพที่นี่ ทราบว่าเมื่อมรณภาพแม้นเงินทำศพยังไม่มี เขานำท่านห่อใส่เสื่อลำแพนในการสวดคืนแรก ภายหลังญาติพี่น้องรวบรวมปัจจัยซื้อโลงถวายท่าน เพราะญาติพี่น้องท่านสมัยนั้นก็ยากจน ทั้งตัวท่านไม่สะสมลาภสักการะใดเลย รับรู้แล้วให้สะท้อนใจในเรื่องราวของท่าน

ส่วนวิชาเสือสมิงทราบว่าภายหลังหลวงพ่อกวยมรณภาพ หลวงตากริ่งไม่เคยเสกทำวิชาดังกล่าวอีก เข้าใจว่าท่านคงเกรงกลับคืนสภาพเดิมไม่ได้ เพราะเมื่อสิ้นหลวงพ่อกวยองค์อาจารย์แล้ว หากมีเหตุผิดพลาดคงไม่มีผู้ใดมีอาคมพอ มาแก้ไขให้ท่านได้เป็นแน่แท้ วิชาหัวใจเสือสมิงจึงเหลือเพียงตำนาน และเรื่องราวที่ยังคงอยู่คู่กับประวัติอันอัศจรรย์ ของหลวงพ่อกวยและเหล่าศิษย์ของท่าน ให้ลูกหลานได้กล่าวขานไปอีกนานเท่านาน …. สวัสดี

ขอบคุณขอมูลดีๆจาก คนขลัง คลังวิชา
และรูปภาพสวยๆจาก เว๊ป mumpra.com (ร้านต้อมบ้านใหม่)

แอพเกจิ – AppGeji
——————————————————————————-

ติดตามเรื่องราวครูบาอาจารย์ได้เพิ่มเติมที่

แอพเกจิ Facebook: www.facebook.com/appgeji

Web Sit: www.appgeji.com

App Store (IOS): https://appsto.re/th/wlGScb.i